|
|
|
Лексика древнегреческого койнэ с буквы κ (часть 019) с русским переводом и комментариями.
καταπειράω
κατα-πειράω
подвергать испытанию
ex. καταπειραθεὴς ὑπ΄ ἀρρωστίας Diod. — измученный недугами
καταπειρητηρίη
κατα-πειρητηρίη
ἡ мор. лот Her.
καταπελτάζομαι
κατα-πελτάζομαι
наводнять легковооруженными войсками, захватывать с помощью пельтастов
ex. (τέν βοιωτίαν Arph.)
καταπέλτης
κατα-πέλτης
v. l. κατα-πάλτης -ου ὁ (лат. catapulta) катапельт или катапульта
1) стрелометательная машина Arst., Polyb., Plut.
2) орудие пытки Diod.
καταπελτικά
κατα-πελτικά
τά (sc. ὄργανα) стрелометательные орудия, катапульты Polyb.
καταπελτικόν
κατα-πελτικόν
τό искусство пользоваться катапультами, стрелометание Diod.
καταπελτικός
κατα-πελτικός
3
стрелометательный
ex. (ὄργανα καὴ βέλῃ Polyb.; βέλος Plut.)
καταπέμπω
κατα-πέμπω
1) посылать (преимущ. из глубины страны к побережью)
ex. (κατεπέμφθη - sc. ὁ κῦρος - σατράπης λυδίας τε καὴ φρυγίας καὴ καππαδοκίας Xen.)
κ. εἰρήνην Xen. — посылать предложение о мире
2) направлять, назначать
ex. (στρατηγόν τινα Plut.; εἰς ἐπισκοπήν τινος Luc.)
3) низвергать, сталкивать
ex. (εἰς Ἔρεβος Hes.)
καταπενθέω
κατα-πενθέω
оплакивать
ex. (ἄνδρα σοφὸν ἀποφθίμενον Anth.)
καταπεπληγός
κατα-πεπληγός
τό подавленность, уныние Plut.
καταπεπραγμένα
τά достижения, успехи Xen.
καταπεπταμένος
Xen. part. pf. pass. к καταπετάννυμι
καταπεπτηώς
Hes. part. pf. 2 к καταπτήσσω
{*}καταπέπτω
атт. = καταπέσσω
{*}κατάπερ
adv. ион. = καθάπερ
{*}καταπέρδω
κατα-πέρδω
(aor. 2 κατέπαρδον) тж. med., груб. (лат. oppedere) издеваться, глумиться, высказывать крайнее презрение
ex. (τινός Arph.)
καταπερεί
ион. Her., Plat., Arst. = καθαπερεί
καταπερίειμι
κατα-περίειμι
<εἰμί> далеко превосходить
ex. (τινος Polyb.)
καταπερονάω
κατα-περονάω
застегивать, закреплять
ex. (ταῖς λαβίσι Polyb.)
καταπέσσω
κατα-πέσσω
атт. καταπέττω и *καταπέπτω (fut. καταπέψω)
1) переваривать
ex. (ἕως ἂν καταπεφθῇ ἡ τροφή Arst.; καταπέττεσθαι ῥᾳδίως Plut.)
2) подавлять в себе, сдерживать, скрывать
ex. (χόλον Hom.)
3) носить в себе, т.е. не проявлять
ex. (μέγαν ὄλβον Pind.)
καταπετάννυμι
κατα-πετάννῡμι
(fut. καταπετάσω и καταπετῶ, aor. κατεπέτασα - эп. κατεπέτασσα; pf. pass. καταπέπταμαι)
ex. (у Hom. и Eur. - in tmesi)
1) расстилать
ex. (λῖτα Hom.)
2) разворачивать, распускать
ex. (ἱστία Eur.)
3) накрывать, покрывать
ex. (ἱστίῳ πολλοὺς ἀνθρώπους Plat.; τέν κεφαλέν φοινικίδι, τέν αὐλέν δικτύοις Arph.; τέν πάροδον ἱστίοις Plut.; ἵπποι ἱματίοις καταπεπταμένοι Xen.)
καταπετάομαι
Her. v. l. = *καταπέτομαι
καταπέτασμα
κατα-πέτασμα
-ατος τό завеса NT.
{*}καταπέτομαι
κατα-πέτομαι
(fut. καταπτήσομαι, 3 л. sing. aor. 1 κατέπτατο, aor. 2 κατέπτην, part. καταπτάμενος; aor. 2 med. κατεπτόμην, conjct. κατάπτωμαι; aor. pass. κατεπετάσθην) налетать с высоты, слетать вниз Her., Arph., Arst., Diod., Luc.
καταπετροκοπέω
κατα-πετροκοπέω
разбивать о скалы
ex. (τὰ ὅπλα Diod.)
καταπετρόω
κατα-πετρόω
побивать камнями
ex. (κλέαρχος μικρὸν ἐξέφυγε τὸ μέ καταπετρωθῆναι Xen.)
καταπέττω
атт. = καταπέσσω
{*}καταπεφνεῖν
κατα-πεφνεῖν
(только aor. 2 κατέπεφνον, 3 л. sing. conjct. καταπέφνῃ, part. καταπεφνών или καταπέφνων) убить
ex. (τινά Hom., Soph.)
καταπεφρονηκότως
κατα-πεφρονηκότως
adv. презрительно, пренебрежительно Dem., Diod.
καταπήγνυμι
κατα-πήγνῡμι
и Arst. (только praes.) καταπηγνύω (fut. καταπήξω, aor. κατέπηξα, pf. καταπέπηγα; aor. 2 pass. κατεπάγην)
1) вонзать, втыкать
ex. (ἔγχος ἐπὴ χθονί Hom.; εἰς τέν γῆν τι Arst.)
2) вбивать, вколачивать
ex. (σκόλοπας Hom., Her.; ὀβελίσκους περὴ τὸν τάφον Arst.)
στήλη καταπεπηγυῖα Her. — врытый в землю столб
3) замораживать, pass. замерзать, застывать
ex. (ρεῦμα καταπαγέν Plut.) или коченеть (οἱ ἰχθύες ὑπὸ τοῦ ψύχους καταπήγνυνται Arst.)
καταπηδάω
κατα-πηδάω
соскакивать, спрыгивать
ex. (ἀπὸ τοῦ ἵππου Xen., Plut.)
καταπιαίνω
κατα-πῑαίνω
делать жирным, утучнять, откармливать
ex. (καταπεπιασμένον ζῷον Plat.)
καταπιέζομαι
κατα-πιέζομαι
pass. испытывать давление
ex. (ὁ ὄροφος καταπιέζεται Arst.)
καταπιθανεύομαι
κατα-πῐθᾰνεύομαι
убедительно говорить, пользоваться убедительными доводами Sext.
καταπίμπλημι
κατα-πίμπλημι
(fut. καταπλήσω) наполнять, переполнять, преисполнять
ex. (τινὰ φρονήματος Plut.; καταπιμπλάμενος ἀνομίας Plat.)
ὄμβρων ἐπιγενομένων, πηλοῦ κατεπίμπλαντο τὰς σκηνάς (acc. relat.) Plut. — в связи с наступившими ливнями их палатки наполнились грязью
καταπίμπρημι
κατα-πίμπρημι
(fut. καταπρήσω, 3 л. pl. aor. pass. κατεπρήσθησαν) сжигать дотла, испепелять
ex. (τέν πόλιν, τὰ πλοῖα Plut.; πολλοὴ ὑπὸ τῆς φλογὸς κατεπρήσθησαν Polyb.; ὁ καταπρήσας τοὺς ἐπὴ γῆς φαέθων Anth.)
καταπρησθέντες τὸ σῶμα Luc. — сожженные живьем
καταπίνω
κατα-πίνω
(ῑ) (fut. καταπίομαι, aor. 2 κατέπιον, pf. καταπέπωκα; inf. aor. pass. καταποθῆναι)
1) выпивать, поглощать
ex. (ὅλον πίθον Eur.; τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ Plat.)
2) проглатывать, пожирать
ex. (τοὺς παῖδας κατέπινε κρόνος Hes.; τὰς βδέλλας Her.; τεμάχη Arph.; σῖτον Arst.; πόλις καταποθεῖσα ὑπὸ τῆς θαλάττης Polyb.)
διυλίζειν τὸν κώνωπα, τέν δὲ κάμηλον κ. погов. NT. — оцеживать комара, а верблюда проглатывать
3) (о земле) впитывать, вбирать в себя
ex. (ποταμοὴ καταπινόμενοι Arst.)
4) перен. жадно впивать
ex. (εὐριπίδην Arst.)
5) перен. пожирать, поглощать
ex. (λύπῃ καταποθῆναι NT.)
ἐρίων τάλαντον καταπέπωκε Arph. — (эта одежда) пожрала (т.е. на нее ушел чуть ли не) талант шерсти
6) расточать, проматывать
ex. (τέν οὐσίαν Aeschin.)
7) pass. тонуть
ex. (πλοῖα καταπίνεται Arst.)
καταπιπράσκω
κατα-πιπράσκω
(aor. pass. καταπρᾱθείς) продавать
ex. τὸ καταπραθέν Luc. — выручка от продажи
καταπίπτω
κατα-πίπτω
(fut. καταπεσοῦμαι, aor. κατέπεσον - эп. κάππεσον)
1) падать
ex. (ἀφ΄ ὑψηλοῦ πύργου Hom.; ἀπὸ τῆς κλίμακος Arph.; ἐν κονίῃσι, ἐπὴ γαίῃ Hom., ἐπὴ τῆς γῆς Xen. и εἰς τέν γῆν NT.)
πληγεὴς κατέπεσεν Lys. — от удара он упал;
κατέπεσε νεκρός NT. — он упал мертвым
2) бросаться, кидаться
ex. πρηνές ἁλὴ κάππεσε Hom. — (Одиссей) бросился стремглав в море
3) падать, погибать, гибнуть
ex. πρὸς ἡμῶν κάππεσε Aesch. — от нашей руки пал (Агамемнон)
4) перен. попадать, впадать
ex. (εἰς ἀπορίαν, εἰς ἀπιστίαν Plat.; πρὸς οἴκτους καὴ ὀλοφυρμούς Plut.)
5) перен. (о духе или духом) падать, приходить в уныние
ex. (γένος ἄτιμον καὴ καταπεπτωκός Plut.)
πᾶσιν παραὴ ποσὴ κάππεσε θυμός Hom. — у всех (данайцев) дух упал
6) (тж. κ. πρὸς τέν σελήνην Luc.) страдать падучей болезнью Luc.
7) слипаться
ex. (τὰ βλέφαρα καταπίπτει Arst.)
καταπισσόω
κατα-πισσόω
атт. καταπιττόω
1) покрывать смолой, осмаливать
ex. (τινα Arph.)
2) осмаливать и поджигать, сжигать на медленном огне (вид казни)
ex. (ἐὰν ἀδικῶν ἄνθρωπος ἀνασταυρωθῇ ἢ καταπιττωθῇ Plat.)
3) чернить, хулить
ex. (τινα Arph.)
καταπιστεύω
κατα-πιστεύω
доверять(ся), питать доверие
ex. (τινί Polyb.)
πάντες ἀπεσφάγησαν οἱ καταπιστεύσαντες Plut. — все (жители Милета), доверившиеся (Лисандру), были перебиты
καταπιστόομαι
κατα-πιστόομαι
давать ручательство, ручаться
ex. κ. ὑπέρ τινος πρός τινα Plut. — ручаться за кого-л. перед кем-л.
καταπίστωσις
κατα-πίστωσις
-εως ἡ порука, ручательство
ex. τὰς καταπιστώσεις ποιεῖσθαι Arst., Plut. — ручаться, давать клятву
καταπιττόω
атт. = καταπισσόω
καταπλαγής
2
перепуганный, охваченный страхом
ex. κ. γενόμενός τι Polyb. — испуганный чем-л.
κατάπλασμα
κατά-πλασμα
-ατος τό пластырь, (целебная) мазь Arst., Plut.
καταπλάσσω
κατα-πλάσσω
атт. καταπλάττω (fut. καταπλάσω)
1) намазывать, смазывать, натирать
ex. (τὰ βλέφαρά τινος Arph.; ἑαυτὸν πηλῷ Arst.)
ψιμυθίῳ καταπεπλασμένη Arph. — намазанная белилами, набеленная;
med. — натирать себе (πᾶν τὸ σῶμα Her.)
2) замазывать, затыкать
ex. (τὰ ὦτα κηρῷ τινι Plut.)
καταπλαστός
κατα-πλαστός
3
1) намазанный или служащий для намазывания
ex. (φάρμακον Arph.)
2) деланный, искусственный, неестественный
ex. (βαρύτης Plut.)
καταπλαστύς
-ύος ἡ Her. = κατάπλασμα
καταπλάττω
атт. = καταπλάσσω
καταπλέκω
κατα-πλέκω
1) сплетать: ex. (οἱ Ἰνδοί), φλοῦν φορμοῦ τρόπον καταπλέξαντες, ὡς θώρηκα ἐνδύνουσι Her. индийцы, сплетя тростник наподобие рогожи, надевают его как броню
2) перен. вплетать:
ex. (ὁ πόλεμος) καταπεπλεγμένος τῇ ποικιλίᾳ Arst. (Троянская) война, пестро переплетенная (разными событиями)
3) впутывать, вовлекать
ex. (τινὰ προδοσίῃ Her.)
4) приводить к концу, оканчивать
ex. (τέν ζόην, τέν ῥῆσιν Her.)
κατάπλεος
2 и 3
v. l. = κατάπλεως
καταπλέω
κατα-πλέω
ион. καταπλώω (fut. καταπλεύσομαι)
1) приплывать, прибывать (на корабле), причаливать
ex. (ἔνθα Hom.; ἐς αἶαν, ἐπὴ Ἑλλησπόντου Her.; ἐκ πόντου Ἀθήναζε, εἰς τέν γῆν Xen.; εἰς τέν χώραν NT.; νεωστὴ καταπεπλευκώς Plat.)
2) плыть вниз по течению
ex. (ἐς τὸν εὐφρήτην ἐς βαβυλῶνα Her.; εἰς θάλασσαν Arst.)
3) возвращаться (морем), плыть обратно
ex. (ἐς τέν φώκαιαν Her.)
κατάπλεως
κατά-πλεως
2, v. l. κατάπλεος 2 и 3
переполненный, изобилующий
ex. (ὀργάνων παντοδαπῶν Plut.)
πολλῶν ἀκοντισμάτων κ. Plut. — пронзенный множеством копий;
κ. γῆς καὴ αἵματος Xen. — весь в земле (грязи) и в крови
καταπληκτικόν
κατα-πληκτικόν
τό страшный вид
ex. (τῆς τισιφόνης Plut.)
καταπληκτικός
κατα-πληκτικός
3
1) внушающий страх, наводящий ужас
ex. (προσβολή, κραυγή Polyb.)
2) поразительный
ex. (διήγησις Polyb.; ὄψις Plut.)
καταπληκτικῶς
κατα-πληκτικῶς
ужасающе, наводя ужас
ex. (ἐπεβάλετο πολεμεῖν, sc. τιβέριος Polyb.)
κατάπληκτος
κατά-πληκτος
2
поразительный, изумительный
ex. (ἅρμα ἐλεφάντιν ν Diod.)
καταπλήξ
κατα-πλήξ
-ῆγος adj.
1) перепуганный, приведенный в ужас
ex. (ὑπὸ τῶν ἁμαρτημάτων Lys.)
2) робкий, стыдливый, застенчивый Arst., Plut.
κατάπληξις
κατά-πληξις
-εως ἡ
1) страх, ужас, смятение Thuc., Polyb., Plut.
2) изумление
ex. (κ. καὴ καταξίωσις Polyb.)
καταπλήσσω
κατα-πλήσσω
атт. καταπλήττω (fut. καταπλήξω; aor. pass. κατεττλάγην - эп. κατεπλήγην) тж. med.
1) поражать, подавлять, угнетать, смущать
ex. (τὰς ψυχάς Xen.; med. τοὺς ὑπεναντίους Polyb.)
κ. ἐπὴ τὸ φοβεῖσθαι Thuc. — нагонять страх;
καταπλαγῆναι τῷ πολέμῳ Thuc. и (med.) τὸν πόλεμον Polyb. — испугаться войны;
μέ καταπέπληχθε ἄγαν Thuc. — не поддавайтесь чрезмерному страху
2) производить (сильное) впечатление, потрясать
ex. (τοὺς ἀκροατάς Arst.)
τοὺς φαύλους τῇ τιμωρίᾳ καὴ τῷ φόβῳ καταπλήττεσθαι Diod. — воздействовать на дурных страхом наказания
{*}καταπλίσσω
κατα-πλίσσω
(только fut. 2 pass.) опрокидывать (противника)
ex. ἡμῶν ἴσως σὺ καταπλῐγήσει (v. l. καταπλαγήσει) τῷ χορῷ Arph. — ты будешь, пожалуй, побежден нашим хором
καταπλοκή
κατα-πλοκή
ἡ сплетение, переплетение
ex. (τοῦ νεύρου καὴ τοῦ δέρματος Plat.)
κατάπλοος
стяж. κατάπλους ὁ
1) прибытие кораблей, высадка
ex. τοῖς (λακεδαιμονίοις) ἀφειδές ὁ κ. καθεστήκει Thuc. — лакедемоняне производили высадку не щадя кораблей;
ὁ σικελικὸς κ. Dem. — прибытие кораблей из Сицилии;
ἐκ κατάπλου πολιορκεῖν τέν πόλιν Polyb. — тотчас же после высадки начать осаду города
2) обратное плавание, возвращение
ex. (οἴκαδε Xen.)
καταπλουτίζω
κατα-πλουτίζω
(fut. καταπλουτιῶ) обогащать
ex. (τινά Her., Xen.)
καταπλουτομαχέω
κατα-πλουτομᾰχέω
бороться или побеждать своим богатством
ex. (ἅπαντας διὰ τέν ἐκ τῶν μετάλλων γινομένην εὐπορίαν Diod.)
καταπλύνω
κατα-πλύνω
(ῡ)
1) ополаскивать, омывать
ex. (ὕδατι τέν κεφαλήν Xen.)
2) споласкивать, смывать
ex. (τὸ ὑγρόν Arst.)
3) перен. смывать, стирать, изглаживать из памяти
ex. (νῦν δ΄ ἤδη καταπέπλῠται τὸ πρᾶγμα Aeschin.)
κατάπλυσις
κατάπλῠσις
-εως ἡ омовение, мытье
ex. (τῶν σκελῶν Xen.)
καταπλώω
ион. = καταπλέω
καταπνείω
κατα-πνείω
эп. = καταπνέω
καταπνέω
κατα-πνέω
эп. тж. καταπνείω (fut. καταπνεύσω)
1) дуть (сверху вниз), обдавать дыханием или навевать
ex. ἡδὺ καταπνείουσα HH. — нежно дыша;
χώραν (v. l. χώρας) μετρίας ἀνέμων αὔρας κ. Eur. — овевать край мягким дыханием ветров;
φλὸξ καταπνεομένη Plut. — колеблемое ветром пламя
2) дуть, веять
ex. (ὅταν οἱ ἐτησίαι καταπνέωσιν Plut.)
ὁ νότος τοῖς πρὸς ἄρκτον οἰκοῦσι καταπνεῖ Arst. — нот (южный ветер) дует в сторону жителей севера, т.е. в северном направлении
3) перен. вдыхать, внушать
ex. (πειθώ, μολπᾶν ἀλκάν Aesch.; ἵμερον κατὰ τῶν κόλπων τινός Arph.)
4) вдохновлять
ex. (τινα Eur.)
καταπνίγω
κατα-πνίγω
(ῑ)
1) сдавливать, сжимать
ex. (τὰς φύσας Arst.)
ἐν τοῖς καταπεπνιγμένοις (sc. τόποις) οἰκεῖν Arst. — жить в помещениях со спертым воздухом
2) подавлять, задерживать, останавливать
ex. (τέν αὔξησιν Plut.)
οἱ καταπνιγόμενοι ἄνθρακες Arst. — гаснущие угли;
φωναὴ καταπεπνιγμέναι Arst. — заглушенные звуки;
καταπνιγόμενα ἐν τῷ σώματι ὑγρά Arst. — задерживаемая в теле влага
κατάπνιξις
κατά-πνιξις
-εως ἡ задержка дыхания, стесненное дыхание Arst.
καταπνοά
ἡ дор. = *καταπνοή
{*}καταπνοή
κατα-πνοή
дор. καταπνοά ἡ дыхание, веяние
ex. (ἀνέμων Pind.)
καταποδ-
κατα-ποδ-
v. l. = κατὰ ποδ-
καταποθῆναι
inf. aor. pass. к καταπίνω
καταποικίλλω
κατα-ποικίλλω
1) пестро расписывать, разукрашивать
ex. (ὑπὸ τῶν γραφέων τὰ ἱερὰ καταπεποίκιλται Plat.)
ὀροφέ ἀστέρας ἐν κυανῷ καταπεποικιλμένη Diod. — потолок, украшенный звездами по синему фону
2) покрывать пятнами, испещрять
ex. (τὸ σῶμα λεύκας ἀλφούς τε Plat.)
καταπολεμέω
κατα-πολεμέω
1) покорять военной силой, побеждать на войне, завоевывать
ex. (τέν πελοπόννησον Thuc.; τοὺς ἐναντίους Arst.; τοὺς Ἀθηναίους Plut. - ср. 2; δόξαν ἡ πόλις ἔσχε μήποτ΄ ἂν καταπολεμηθῆναι Plat.)
2) вести войну, воевать
ex. τοὺς Ἀθηναίους κ. Thuc. — воевать против афинян (ср. 1);
ἄλλοις καταπολεμῶν ἐκράτησε Plut. — воюя с остальными (галлами, Цезарь) вышел победителем
3) истощать войной
ex. (τέν πόλιν Thuc.)
καταπολιτεύομαι
κατα-πολῑτεύομαι
1) побеждать политическими или дипломатическими средствами, т.е. подавлять без применения силы
ex. (τέν πλεονεξίαν, τὸν κάσσανδρον Plut.)
2) хитростью обходить, обманывать
ex. (τινα Dem.)
καταπολύ
κατα-πολύ
v. l. = κατὰ πολύ
καταπομπεύω
κατα-πομπεύω
вызывающе хвалиться
ex. κ. τινός Luc. — хвастаться перед кем-л.
καταπονέω
κατα-πονέω
1) ослаблять, изнурять
ex. (τέν ἀλκέν τοῦ θηρίου Diod.; νόσῳ καταπονηθείς Diog.L.)
2) мучить, терзать
ex. (οἱ σάμιοι καταπονηθέντες ὑπὸ τῶν τυράννων Arst.; Ἡρακλῆς ὁ καταπονούμενος τῷ τῆς δηϊανείρας χιτῶνι Polyb.)
ποιήσασθαι ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ NT. — отомстить за истязаемого
κατάπονος
κατά-πονος
2
ослабленный, изнуренный, надломленный
ex. (τέν ψυχήν Plut.)
ποιεῖν ἀμφοτέρους καταπόνους ὑπ΄ ἀλλήλων Plut. — предоставить обеим сторонам ослаблять друг друга;
τῆς δυνάμεως ὑπερτόνου γενομένης καὴ καταπόνου Plut. — когда силы перенапряглись и (затем) надорвались
καταποντίζω
κατα-ποντίζω
(тж. κ. εἰς τὸ πέλαγος Polyb. или ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης NT.) бросать или погружать в море, топить
ex. (τινά Lys., NT.; ναῦς Plut.)
καταποντίζεσθαι ὑπὸ τῆς θαλάσσης Diod. — погрузиться в море;
pass. — тонуть NT., Plut.
καταποντισμός
κατα-ποντισμός
ὁ бросание в море, утопление
ex. (καταποντισμοὴ καὴ τυφλώσεις Isocr.)
καταποντιστής
κατα-ποντιστής
-οῦ ὁ топящий в море т.е. морской разбойник, пират
ex. (λῃοταὴ καὴ καταποντισταί Isocr., Dem.)
καταποντόω
κατα-ποντόω
Her., Plat., Plut. = καταποντίζω
καταπορεύομαι
κατα-πορεύομαι
возвращаться, преимущ. из изгнания Polyb.
καταπορθμίας
κατα-πορθμίας
-ου ὁ (sc. ἄνεμος) катапортмий, восточный ветер (дующий в Сицилии со стороны Мессанского пролива) Arst.
καταπόρνευσις
-εως ἡ предавание разврату, проституирование
ex. (θυγατέρων παρθένων Plut.)
καταπορνεύω
κατα-πορνεύω
1) предавать разврату
ex. (τὰ θήλεα τέκνα Her.)
2) насиловать, обесчещивать
ex. (τοὺς διονυσίου παῖδας καὴ τέν γυναῖκα Plut.)
κατάποσις
κατά-ποσις
-εως ἡ проглатывание, глотание Plat., Arst., Plut.
καταπραΰνω
κατα-πρᾱΰνω
успокаивать, умиротворять, унимать
ex. (τι и τινά Isocr., Plat., Arst., Polyb., Plut.)
κ. τινὰ τῆς ὀργῆς Plut. — унимать чей-л. гнев
καταπράσσω
κατα-πράσσω
атт. καταπράττω (fut. καταπράξω) тж. med. исполнять, совершать, осуществлять, тж. достигать
ex. (τέν ἀρχήν, τέν ἡγεμονίαν Xen.; med.: παντελῶς Plut.; τὸν γάμον Luc.; τι τῶν ἐπειγόντων Plut.)
οὐκ ἐδύναντο καταπρᾶξαι, ὥστε … Xen. — они не могли добиться, чтобы …- см. тж. καταπεπραγμένα
καταπρεσβεύω
κατα-πρεσβεύω
принимать на себя посольское поручение, быть назначенным в качестве посла Polyb.
καταπρηνής
κατα-πρηνής
2
наклоненный или обращенный вниз
ex. χεὴρ κ. Hom. — рука, обращенная вниз ладонью или ладонь
καταπρηνόομαι
κατα-πρηνόομαι
бросать (головой вниз), швырять, ввергать
ex. (τινὰ πόντῳ Anth.)
καταπρίω
κατα-πρίω
(ῑ)
1) распиливать
ex. (κορμοὺς ξόλων Her.)
2) разрезать или раскусывать
ex. (τὸ κύμινον Theocr.)
{*}καταπροΐημι
κατα-προΐημι
(только med. καταπροΐεμαι, fut. καταπροήσομαι) упускать, терять
ex. (τοὺς καιρούς, τοὺς ἰδίους βίους Polyb.; ῥᾳθυμίᾳ τι Plut.)
|