Древнегреческо-русский словарь, Δ, лист 014

Главная > Словари языков древности > Древние языки на Д > Древнегреческий > Слова на Δ > 014
Палеобалканские словари: Албанский | Древнегреческий | Древнемакедонский | Иллирийский | Фракийский | Фригийский (от ИЕ) (от индоевропейской лексики)
Древнегреческо-русский словарь: Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | др.
Древнегреческий на Δ: 001 | 002 | 003 | 004 | 005 | 006 | 007 | 008 | 009 | 010 | 011 | 012 | 013 | 014 | 015 | 016 | 017 | 018 | 019 | 020 | 021 | 022 | 023 | 024 | 025 | 026 | 027 | 028 | 029 | 030 | 031 | 032 | 033 | 034 | 035 | 036 | 037 | 038 | 039 | 040 | 041

Лексика древнегреческого койнэ с буквы δ (часть 014) с русским переводом и комментариями.



διαλεκτική

(sc. ἐπιστήμη или τέχνη) диалектика (искусство правильного расчленения бытия: τὸ κατὰ γένη διαιρεῖσθαι τῆς διαλεκτικῆς ἐπιστήμης ἐστίν Plat., т.е. ученое о познании общих начал бытия: τά κοινὰ ἁπάντων γνωρίζειν Arst. и, в связи с этим, ведущее к истинному знанию: ἐπιστήμη ἀληθῶν καὴ ψευδῶν καὴ οὐδετέρων Diog.L. через вопросы и ответы собеседников: ἐρωτᾶν τε καὴ ἀποκρίνεσθαι Plat. т.е. к философии)
ex. δ. πειραστικέ περὴ ὧν φιλοσοφία γνωριστική Arst. — диалектика есть стремление к тому знанию, обладательницей которого является философия



διαλεκτικόν

τό Plat. = διαλεκτική



διαλεκτικός

3
1) искусный в вопросах и ответах
ex. ( ἐρωτᾶν καὴ ἀποκρίνεσθαι ἐπιστάμενος Plat.)
2) умеющий доказывать и оспаривать
ex. (ῥήτορες Plat.; ἄνδρες ἡγεμονικώτατοι καὴ διαλεκτικώτατοι Xen.)
3) относящийся к искусству логической беседы, диалектический
ex. (ἐπιστήμη Plat.; μέθοδος Arst.)



διαλεκτικῶς

диалектически
ex. (ποιεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους τοὺς λόγους Plat.; συλλογίζεσθαι Arst.)



διάλεκτος


1) речь
ex. δ. τῆς φωνῆς τῇ γλώττῃ διάρθρωσις (sc. ἐστί) Arst. — речь есть расчленение голоса посредством языка
2) произношение
ex. (διὰ τῶν ῥινῶν Arst.)
3) разговор, беседа
ex. (πρὸς ἀλλήλους Plat.)
4) (тж. τρόπος τῆς διαλέκτου Arst.) речевая манера, стиль
ex. (τὸ ἐμὸν βάδισμα ἢ δ. Dem.)
5) (национальный или племенной) язык
ex. (τοῦ ἀνθρώπου μία φωνή, ἀλλὰ διάλεκτοι πολλαί Arst.; εἰδέναι τὰς ἑκάστων διαλέκτους Polyb.; τῶν Ἑλλήνων δ. Diod.)
6) говор, наречие, диалект
ex. (διάλεκτοι δωρίδες καὴ Ἀτθίδες Sext.)
7) областное слово или выражение
ex. γαυγάμελα σημαίνειν δέ, φασιν, οἶκον καμήλου τέν διάλεκτον Plut. — говорят, что на местном (т.е. персидском) наречии «Гавгамелы» означает «дом верблюда»



διαλελαμμένος

ион., διαλελημμένος атт. part. pf. pass. к διαλαμβάνω



διαλελυμένως

δια-λελυμένως
расслабленно, без напряжения, свободно
ex. (κινεῖν πνεῦμα Arst.)



διάλεξις

διά-λεξις
-εως
1) разговор, беседа, собеседование Plat., Plut.
2) красноречие
ex. (δ. καὴ νοῦς Arph.)
3) рассуждение (Epicteti philosophi διαλέξεις Gell.)
4) грам. = διάλεκτος 6



διαλεπτολογέομαι

δια-λεπτολογέομαι
вести тонкий разговор или остроумную беседу
ex. (τινι Arph.)



διάλευκος

διά-λευκος
2
беловатый, белесоватый, с оттенком белизны
ex. (δέρματα καὴ τρίχες Arst.; χιτών Plut.)



διαληπτέον

adj. verb. к διαλαμβάνω



διαληπτός

δια-ληπτός
3
различимый, доступный восприятию Diog.L.



διάληψις

διά-ληψις
-εως
1) разветвление
ex. (διαλήψεις φλεβικαί Arst.)
2) отверстие
ex. (διὰ τὰς διαλήψεις Arst.)
3) различие
ex. (τοῦ πεισομένου καὴ τοῦ ποιήσοντος Arst.)
4) объем, размеры
ex. (μέγεθος καὴ δ. τῆς χώρας Diod.)
5) размах
ex. οὐκ ἐκ καταφορᾶς, ἀλλ΄ ἐκ διαλήψεως ταῖς μαχαίραις χρῆσθαι Polyb. — не рубить, а колоть мечами
6) суждение, мнение, решение
ex. (διάληψιν ποιεῖσθαι περί τινος Polyb.)



διάλιθος

διά-λῐθος
2
усыпанный (драгоценными) камнями
ex. (λαβρώνιος Men.; ὅπλα Plut.)



διαλλαγή

δι-αλλᾰγή

1) обмен, pl. торговля
ex. (διαλλαγὰς ἔχειν ἀλλήλοισίν τινος Eur.)
2) преимущ. pl. заключение мира, примирение Her., Eur., Arph., Xen., Isocr., Plat., Dem.
3) рит. диаллага (накопление разных доводов в защиту одного и того же положения) Quint.



διάλλαγμα

δι-άλλαγμα
-ατος τό подмена, подставное лицо Eur.



διαλλακτήρ

-ῆρος Aesch. = διαλλακτής



διαλλακτής

δι-αλλακτής
-οῦ примиритель, посредник Eur., Thuc., Dem., Plut.



διάλλαξις

δι-άλλαξις
-εως перемещение, смена, по друг. разделение
ex. (μῖξίς τε δ. τε μιγέντων Emped. ap. Arst.)



διαλλάσσω

δι-αλλάσσω
атт. διαλλάττω (fut. διαλλάξω; pass.: fut. διαλλαχθήσομαι и διαλλαγήσομαι, aor. διηλλάχθην и διηλλάγην)
1) давать взамен ex. (ἄλλον τοῖς κάτω νεκρόν Eur.); обменивать
ex. (ἀντ΄ ἀργυρίου δ. τινί Plat.)
2) (пере)менять, сменять
ex. (τοὺς ναυάρχους Xen.)
διαλλάξαι ἐσθῆτα Dem. — переодеться в другое платье;
διελλάσσοντο τὰς τάξις Her. — они поменялись боевыми позициями;
ἀετοῦ διαλλάξαι βίον Plat. — превратиться в орла
3) тж. med. (о месте, стране и т.п.) менять ex. (τόπον Arst.), в знач. покидать, оставлять или проходить
ex. διαλλάξας μακεδονίαν εἰς θετταλίαν ἀφίκετο Xen. — пройдя Македонию, он прибыл в Фессалию;
ἐξ ἄλλης εἰς ἄλλην πόλιν διαλλάττεσθαι Plut. (о товарах) перевозиться из одного города в другой
4) мирить, примирять ex. (τινάς Eur., Plat., τινά τινι Thuc. и τινὰ πρός τινα Arph., Isocr.); med.-pass. мириться
ex. (τινι и πρός τινα Isocr., τινι и ἐπί τινι Plut.)
διαλλαχθῆναι τῆς ἔχθρας ἐς φίλους Eur. — прекратить вражду с (прежними) друзьями
5) различаться, отличаться
ex. (τινί Her., Arst., Polyb., Plut. и ἔν τινι Luc.)
τὸ διαλλάσσον τῆς γνῶμης Thuc. — разница во мнениях, разногласие;
редко pass.:
τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένοι Thuc. — различные по характеру
6) отличаться, выделяться
ex. (τινὸς τῇ κατὰ τέν χειρουργίαν τέχνῃ Diod.)



διάλληλος

δι-άλληλος
2
взаимный
ex. δ. (тж. διαλλήλων и δι΄ ἀλλήλων) τρόπος Sext. — заколдованный (порочный) круг



διάλλομαι

δι-άλλομαι
перепрыгивать, перескакивать
ex. (τάφρον Xen., Plut.)



διαλογή

δια-λογή

1) подсчет
ex. (τῶν ψήφων Arst.)
2) перечень
ex. (τῶν ἕξεων Arst.)



διαλογίζομαι

δια-λογίζομαι
1) производить расчет, рассчитываться
ex. (πρός τινα Dem.)
2) делать подсчет, рассчитывать, соображать, размышлять
ex. (πρὸς ἑαυτόν Isocr., Plat., Isae.)
3) отличать друг от друга, различать
ex. (τὰ καλὰ καὴ τὰ μή Aeschin.)
4) рассуждать, обсуждать
ex. (περί τινος Xen.)



διαλόγισμα

-ατος τό Diog.L. = διαλογισμός



διαλογισμός

δια-λογισμός

1) подсчет, расчет Dem.
2) рассуждение, размышление Plat., Plut.
3) разговор, беседа Plut.



διαλογιστική

δια-λογιστική
(sc. τέχνη или δύναμις) искусство или способность рассуждать Plut.



διάλογος

διά-λογος

1) разговор, беседа Plat., Arst.
ex. οἱ σωκρατικοὴ διάλογοι Arst. — сократические диалоги
2) рассуждение
ex. τὰ ἐν τοῖς διαλόγοις Arst. — диалектический метод



διαλοιδορέομαι

δια-λοιδορέομαι
сильно бранить, ругать
ex. (τινι Her.)
ἀπειλήσας καὴ διαλοιδορηθείς pass. = med. Dem. — разразившись угрозами и бранью



διαλυμαίνομαι

δια-λῡμαίνομαι
(aor. pass. διελυμάνθην)
1) обезображивать, увечить
ex. (γυνέ διαλελυμασμένη Her.)
2) губить, уничтожать
ex. (Ἑλλάδ΄ αὐτοῖς φρυξί Eur.; τέν πατρίδα Isocr.)
3) мучить, терзать
ex. (ἵμερός με διαλυμαίνεται Arph.)
4) обманывать
ex. ταῖς κοτύλαις δ. или τῶν κοτυλῶν τὸ νόμισμά τινα Arph. — обмеривать кого-л.
5) искажать, извращать, портить
ex. (τὸ μέγιστον ἔργον αἰτίῃ φαύλῃ Plut.)



διαλυπέω

δια-λῡπέω
сильно огорчать
ex. διαλελυπημένος (v. l. διαλυπησόμενος) Plut. — сильно опечаленный



διάλυσις

διά-λῠσις
-εως
1) разложение, распадение
ex. ( δ. καὴ πάλιν σύνθεσις Arst.; σώματος Plat.)
2) прекращение, расторжение
ex. (φιλίας Arst.; γάμου Plut.)
3) прекращение, окончание
ex. (κακῶν Eur.; πολέμου Thuc., Isocr.)
4) разрушение, слом
ex. (γεφύρας Thuc.; οἴκου Plut.)
5) разделение
ex. (τῆς ψυχῆς καὴ τοῦ σώματος Plat.)
6) погашение, уплата
ex. (χρεῶν Plat.; δανείων Plut.)
7) (о собрании или армии) роспуск
ex. (τοῦ στρατεύματος Xen.; σύλλογοι καὴ διαλύσεις Plat.; διαλύσεις καὴ πάλιν συνδρομαὴ τῶν ἀνθρώπων Plut.)
ἀγορῆς δ. Her. — время закрытия рынка
8) преимущ. pl. прекращение враждебных действий ex. (βουλεύεσθαι περὴ διαλύσεως Arst.); заключение мира, примирение
ex. (πρός τινα Dem., Plut.)



διαλυσίφιλος

διαλῡσί-φῐλος
2
кладущий конец любви (sc. ῥυτίδες Anth.)



διαλυτής

δια-λῠτής
-ου разрушитель
ex. (ἑταιρίας Thuc.)



διαλυτικός

δια-λῠτικός
3
разлагающий, разрушительный
ex. (τινος Plat., Arst.)



διαλυτικῶς

διαλῠτικῶς
разлагающе, разрушительно Arst.



διάλυτος

διά-λῠτος
2
1) расшатавшийся, разболтавшийся
ex. (ἁρμογαί Luc.)
2) расслабленный, истощенный
ex. (ἐξ ἀφροδισίων καὴ οἴνου Plut.)



διαλυτός

δια-λῠτός
3
1) подверженный распаду, тленный
ex. (θνητὸς καὴ δ. Plat.)
2) разбирающийся, разборный
ex. (κλίμακες Plut.)



διαλύτρωσις

δια-λύτρωσις
-εως взаимный выкуп
ex. (τῶν ἀνδρῶν Polyb.)



διαλύω

δια-λύω
1) развязывать, расплетать
ex. (διαπλέκειν καὴ δ. τι Her.)
2) разлагать ex. (τι ἐξ ἑνὸς εἰς πολλά Plat.); med. разлагаться, распадаться
ex. (ἔκ τινος εἴς τι Arst.)
3) med. умирать
ex. (διαλυομένου ἀνθρώπου Xen.)
4) распускать ex. (ξύλλογον Thuc.; πανήγυριν Xen.; τὰς δυνάμεις Polyb.; med. τὸ συμπόσιον Plut.); med. расходиться
ex. (ἐκ τοῦ συνεδρίου Her.)
5) разрывать, расторгать
ex. (ξεινίην Her.; σπονδάς Thuc.; κοινωνίαν Arst.; med. τέν φιλίαν πρός τινας Plut.)
6) освобождать
ex. (διαλύεσθαι τῆς τιμωρίας Diod.)
7) разрушать, уничтожать
ex. (διαλῦσαι καὴ ἀπολέσαι τινά Plat.; τὰς οἰκήσεις Polyb.)
8) разминать, расправлять, делать гибким
ex. (ἄρθρων ἶνας Arph.)
9) расслаблять, изнурять
ex. (διαλελυμένοι διὰ νόσον ἢ πόνον Arst.)
10) нарушать
ex. (ἃ αὑτοῖς ἐψηφίσασθε Lys.)
11) разлучать, разделять
ex. (τοὺς ἀγωνιζομένους Her.)
διαλύσασθαι ἀπ΄ ἀλλήλοιν Plat. — расстаться друг с другом;
τέν σκηνέν εἰς κοίτην διέλυον Xen. — они разошлись, чтобы лечь спать
12) прерывать, оканчивать, прекращать
ex. (πόλεμον Thuc., med. Isocr., Arst.; ταραχήν Polyb.; med. ἔχθρας Thuc.)
νείκας (v. l. νείκους) διαλύεσθαι Eur. — прекращать ссору
13) примирять, мирить ex. (τινὰ πρός τινα Dem.; διαλῦσαί τινας ἐκ τῆς προγεγενημένης διαφορᾶς Polyb.); med.-pass. примиряться
ex. (πρός τινα Aeschin.; τί δεῖ ἡμᾶς μάχεσθαι, ἀλλ΄ οὐ διαλυθῆναι; Xen.)
διαλυθεὴς καὴ θέμενος εἰρήνην Plut. — прекратив военные действия и заключив мир
14) погашать, уплачивать
ex. (δαπάνην Her.; χρήματα Dem.; μισθόν Arst.; χρέος Polyb.; τὰ χρέα τοῖς δανείσασιν Plut.)
πάντα διελέλυτο Dem. — долг уплачен был сполна;
δ. τινά Dem. — рассчитаться с кем-л.
15) разрешать
ex. (τετραγωνισμόν, ἀπορίαν Arst.; πρόβλημα Plut.)
16) опровергать
ex. (διαβολήν, med. ἐγκλήματα и περὴ τῶν ἐγκλημάτων Thuc.; τοὺς φάσκοντας Arst.)



διαλφιτόω

δι-αλφῐτόω
наполнять доверху ячменной мукой
ex. (τέν κάρδοπον Arph.)



διαλωβάομαι

δια-λωβάομαι
1) быть обезображиваемым или быть развращаемым
ex. (διαλελωβημέναι δόξαι Plut.)
2) обезображивать, увечить
ex. (ἀναθήματα Polyb.; σῶμα πληγαῖς Plut.)



διαμαγεύω

δια-μᾰγεύω
околдовывать, зачаровывать
ex. δ. τὸ σῶμα ἐξαπατῶντι κάλλει ирон. Luc. — наводить на себя обманчивую красу



διαμαθύνω

δι-ᾰμᾰθύνω
1) разрушать до основания
ex. (πόλιν Aesch.)
2) уничтожать, пожирать
ex. (κύνες διημάθυνον ἄνδρα δεσπότην, sc. Ἀκταίωνα Aesch.)



διαμαλάσσω

δια-μᾰλάσσω
атт. διαμᾰλάττω совершенно размягчать
ex. (γαῖαν ὕδει φύρειν καὴ δ. Luc.)



διαμαντεύομαι

δια-μαντεύομαι
1) устанавливать посредством оракула
ex. (τι Plat.)
2) вопрошать оракул
ex. (περί τινος Plut.)
3) гадать, прорицать
ex. (ὄρνισι и ἐπ΄ ὄρνισι Plut.; ирон. δ. καὴ σχεδιάζειν Plat.)



διαμαρτάνω

δι-αμαρτάνω
1) глубоко ошибаться, жестоко обманываться
ex. (τοῦ ἑταίρου Plat.; γνώμῃ Dem.; τῶν πάντων Plut.)
τῶν ἐλπίδων ἁπασῶν διημαρτηκότες Isocr. — обманувшиеся во всех своих надеждах:
τὰ διημαρτημένα Plat. — серьезные заблуждения, ошибки
2) не достигать, терпеть неудачу
ex. (περί τινος и ἔν τινι Arst.)
δ. τῆς ὁδοῦ Thuc. — сбиваться с дороги;
δ. τῆς πράγματος Dem. — сделать ложный шаг, просчитаться;
δ. τῆς ὀρθοτάτης πολιτείας Arst. — быть далеким от идеального государственного строя



διαμάρτημα

δι-ᾰμάρτημα
-ατος τό грубая ошибка Arst.



διαμαρτία

δι-ᾰμαρτία

1) серьезная ошибка, крупный промах
ex. δ. τινός Thuc., Plut. — ошибка чья-л. и в чем-л.;
γενομένης διαμαρτίας καθ΄ ὁδόν Plut. — так как они сбились с дороги
2) неудача, неуспех
ex. (τῶν ἱερείων Luc.)



διαμαρτυρέω

δια-μαρτῠρέω
давать свидетельские показания, свидетельствовать Isae., Dem.
ex. διεμαρτυρήθη μέ πλαταιεὺς εἶναι Lys. — было подтверждено свидетелем, что он не платейский гражданин;
τὰ διαμαρτυρηθέντα Isocr. — свидетельские показания



διαμαρτυρία

δια-μαρτῠρία
диамартирия (свидетельское показание в пользу или против принятия иска к судебному рассмотрению) Isocr., Dem.



διαμαρτύρομαι

δια-μαρτύρομαι
(ῠ)
1) призывать всех в свидетели, торжественно клясться в своей правоте
ex. (βοᾶν καὴ δ. Dem.)
2) клятвенно утверждать
ex. διαμαρτύροιο ἄν, ὅτι σὺ … Plat. — ведь ты стал бы, пожалуй, всячески утверждать, что ты …
3) заклинать, умолять, настойчиво просить
ex. (Xen.; ποιεῖν или μέ ποιεῖν τι Aeschin., Polyb., Plut.)



διαμασάω

δια-μᾰσάω
тж. med. разжевывать Arst.



διαμάσσω

δια-μάσσω
атт. διαμάττω разминать, месить
ex. (μαζίσκαι διαμεμαγμέναι Arph.)
λόγον δ. шутл. Arph. — окончательно обрабатывать речь



διαμαστιγόω

δια-μαστῑγόω
избивать плетью, беспощадно сечь
ex. (διαμεμαστιγωμένος καὴ οὐλῶν μεστός Plat.)



διαμαστίγωσις

δια-μαστίγωσις
-εως (τῑ) избивание плетью, порка Plut.



διαμαστροπεύω

δια-μαστροπεύω
сводничать
ex. γάμοις διαμαστροπευομένη ἡγεμονία Plut. ирон. — власть, полученная путем брака



διαμασχαλίζω

δια-μασχᾰλίζω
брать подмышку
ex. (τι Arph.)



διαμάττω

атт. = διαμάσσω



διαμάχη

δια-μάχη
(ᾰ) бой, борьба
ex. (πρός τι Plat., Plut.)



διαμάχομαι

δια-μάχομαι
(ᾰ) (fut. διαμαχοῦμαι - ион. διαμαχέσομαι)
1) ожесточенно сражаться, упорно бороться
ex. (τινι Xen., Plat., πρός τινα и πρός τι Dem., Plut., ὑπέρ τινος и περί τινος Plat.)
δ. τὸ μέ θανεῖν Eur. — всячески сопротивляться смерти;
δ. σιδήρῳ Eur. — сражаться с мечом в руках;
ἢ τῷ λανθάνειν ἢ τῷ δ. Plat. — или тайно, или в открытом бою
2) горячо оспаривать, спорить
ex. (περί τινος Arph., Lys., τι Plat. и τινι Arst.)
διαμάχομαι μέ μεταγνῶναι ὑμᾶς τὰ προδεδογμένα Thuc. — я решительно возражаю против пересмотра вами уже принятых решений;
δ. ὡς οὔκ ἐστι Plat. — категорически утверждать, что этого нет



διαμάω

δι-ᾰμάω
1) разрывать, рассекать, разрубать
ex. (χιτῶνα Hom.)
2) расцарапывать
ex. (παρηΐδα Eur.)
3) разгребать, раскапывать
ex. (ἄκροισι δακτύλοισι χθόνα Eur.; med.: τὸν κάχληκα Thuc.; χιόνα Polyb.; ταῖς χερσὴ τέν γῆν Plut.)



διαμεθίημι

δια-μεθίημι
(только part. aor. διαμεθείς)
1) оставлять, бросать
ex. (τόνδε μόχθον Eur.)
2) выпускать из рук, ронять
ex. (ξίφος Eur.)
3) предоставлять
ex. (πατρῴαν τιμωρίαν τινί Eur.)



διαμείβω

δι-ᾰμείβω
1) менять, обменивать ex. (τι πρός τινα Plat.); med. меняться
ex. (τινί τι ἀντί τινος Plat.; τί τινος и τι πρός τινα Plut.)
διαμειψάμενος Her. — переменившись (в своих чувствах);
διαμεῖψαί τι πρὸς ἀργύριόν τινι Plut. — возместить кому-л. денежную стоимость чего-л.;
διαμεῖψαι δωμάτων ὁδόν Aesch. — оставив дом, отправиться странствовать;
Ἀσιήτιδα γαῖαν εὐρώπας διαμεῖψαι Eur. — сменить Европу на асийскую землю, т.е. прибыть из Европы в Азию;
τῷ θανάτῳ διαμείψασθαι τοὺς τόπους Plut. — из-за смерти переменить свое местопребывание, т.е. переселиться в царство теней
2) med. проходить, странствовать
ex. (δολιχῆς τέρμα κελεύθου Aesch.)



διαμειδιάω

δια-μειδιάω
улыбаться, усмехаться Plat., Plut.



διάμειπτος

δι-άμειπτος
2
переменчивый Sappho



διαμειρακιεύομαι

δια-μειρᾰκιεύομαι
вести себя по-мальчишески, задорно спорить
ex. (τινι Plut.)



διάμειψις

διά-μειψις
-εως обмен
ex. (τῶν ὅπλων Plut.)



διαμελαίνω

δια-μελαίνω
1) делать совершенно черным
ex. (καπνὸς διαμελαίνων τὸν ἀέρα Plut.)
2) быть совершенно черным
ex. (διαμελαίνων ἀήρ Plut.)



διαμελετάω

δια-μελετάω
1) внимательно слушать
ex. (λόγους Plat.)
2) прилежно упражняться
ex. (ὅπως αἱ πληγαὴ διεμελετῶντο Plat.)



διαμελεϊστί

δια-μελεϊστί
adv. чаще раздельно по суставам
ex. (ταμέειν Hom.)



διαμελίζομαι

δια-μελίζομαι
I.
распевать наперебой, состязаться в пении Plut.
II.
pass. к διαμελίζω



διαμελίζω

δια-μελίζω
разрывать на суставы, растерзывать
ex. (ταῖς χερσὴ ζῶντας Diod.; ζῷα διαμελιζόμενα Plut.)



διαμελισμός

δια-μελισμός
разрывание по суставам, растерзывание Plut.



διαμέλλησις

δια-μέλλησις
-εως медлительность
ex. διαμέλλησίν τινος ποιεῖσθαι Thuc. — медлить с чем-л.



διαμέλλω

δια-μέλλω
медлить, мешкать, тянуть, откладывать Thuc., Luc.
ex. οὐ διεμέλλησεν, ὅπῃ τράπηται Plut. — у него не было колебаний насчет того, куда ему примкнуть;
ἔστη καὴ διεμέλλησεν Plut. — он остановился в нерешительности



διαμέμφομαι

δια-μέμφομαι
сильно порицать
ex. (τι Thuc.; τινα ποιεῖσθαί τι Isocr.; τινα, ὅτι οὐκ ἔχει τι Arst.)



διαμένω

δια-μένω
(fut. διαμενῶ) продолжать оставаться, сохранять (прежнее) положение
ex. (ἔτι καὴ νῦν Xen. и μέχρι νῦν Plut.; ἐν ταύτῃ τῇ ἕξει Plat.; ἐπὴ τῇ δουλοπρεπεῖ διατριβῇ Xen.)
πέντε μῆνας ἐπὴ τῶν αὐτῶν διέμενον Polyb. — пять месяцев (все) оставалось в том же положении;
ἐν ἑαυτῷ δ. Polyb. — сохранять самообладание;
δ. ἐν τῇ πρός τινα φιλίᾳ Diod. — поддерживать дружбу с кем-л.;
διαμένω λέγων Dem. — я попрежнему утверждаю;
αἱ διαμένουσαι λίμναι Arst. — постоянные, т.е. непересыхающие озера;
διέμεινα ἐγὼ καὴ οὐ προὔδωκα οὔθ΄ ὑμᾶς οὔθ΄ ἐμαυτόν Dem. — я устоял и не выдал ни вас, ни себя самого



διαμερίζω

δια-μερίζω
разделять, распределять
ex. (τι Plat.; τοὺς πόνους εἰς ἅπαν τὸ σῶμα Arst.)
διαμερισθεὴς κατὰ μῆνα Arst. — распределенный помесячно;
med. — делить между собой (τὰ ἱμάτιά τινος NT.)



διαμερισμός

δια-μερισμός

1) раздел, распределение
ex. (δικαίως τόν διαμερισμὸν ποιεῖν Diod.)
2) раскол
ex. (οὐκ εἰρήνη, ἀλλὰ δ. NT.)



διάμεστος

διά-μεστος
2
наполненный
ex. (εἰς τὸ ἥμισυ πίθος Arst.)



διαμεστόω

δια-μεστόω
наполнять Arst.



διαμετρέω

δια-μετρέω
1) отмеривать, измерять
ex. (χῶρον Hom.; med. πεδίον σχοίνῳ Her.; τὰς ῥύμας, med. τέν περίστασιν τῆς σκηνῆς Polyb.; χώρας Plut.)
δ. ὕδωρ Plut. — отмеривать воду (в водяных часах), т.е. регламентировать время для выступающих на суде;
πρὸς διαμεμετρημένην τέν ἡμέραν Dem. — в установленное регламентом время
2) (об отмеренных или взвешенных порциях, пайках) раздавать, выдавать
ex. (τι τοῖς στρατιώταις Xen.; μυρίους μεδίμνους πυρῶν τισιν Dem.)



διαμέτρησις

δια-μέτρησις
-εως отмеривание, распределение
ex. (ἀλφίτων Plut.)



διαμετρητός

δια-μετρητός
3
отмеренный
ex. (χῶρος Hom.)



διάμετρον

διά-μετρον
τό v. l. = διάμετρος 4



διάμετρος

διά-μετρος

1) (sc. γραμμή) диагональ
ex. (ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τείνουσα Plat. или ἀχθεῖσα Arst.)
κατὰ διάμετρον Plat., Arst. — по диагонали
2) поперечник круга, диаметр Arst.
ex. κατὰ διάμετρον ἀλλήλοις κείμενοι Polyb. — расположенные с противоположных сторон;
ἐκ διαμέτρου ἡμῶν οἱ βίοι, φασίν Luc. — наши жизни, как говорится, диаметрально противоположны
3) чертежная линейка Arph.
4) солдатский паек Plut.



διαμήδομαι

δια-μήδομαι
придумывать, затевать
ex. (ἐμὸν διεμήσατο πότμον Hom.)



διαμηρίζω

δια-μηρίζω
(pf. διαμεμήρικα) досл. раздвигать бедра, перен. = βινέω (τινά Arph., Zenon ap. Sext.)



διαμηρισμός

δια-μηρισμός
Zenon ap. Plut. ξονεξ αγτιοξισ к διαμηρίζω



διαμηχανάομαι

δια-μηχᾰνάομαι
постоянно затевать, усиленно выдумывать, изобретать всяческие способы
ex. (ποιεῖν τι Plat., Plut.)
διαμηχανήσομαι ὅπως ἂν … Arph. — я уж устрою так, чтобы …



διαμίγνυμι

см. διαμιγνύω...



διαμιγνύω...

διαμίγνυμι, διαμιγνύω
примешивать, добавлять
ex. (τι ἔν τινι Plut.)



διαμικρολογέομαι

δια-μικρολογέομαι
спорить из-за мелочей, придираться
ex. (πρός τινα περί τινος Plut.)



διαμιλλάομαι

δι-ᾰμιλλάομαι
упорно спорить, состязаться, соревноваться
ex. (τινι Plat. и πρός τινα Plat., Polyb., Plut., Luc.; περί τινος и ἔν τινι Plat.; τινι, περί τι и ὑπέρ τινος Plut., Luc.)
ταῦτα ἱκανῶς διημίλληταί σοι Luc. — ты достаточно поспорил об этом



διαμιμνῄσκω

δια-μιμνῄσκω
(только pf. διαμέμνημαι) постоянно помнить, хранить в памяти Xen.



διαμινυρίζομαι

v. l. = διαμινύρομαι



διαμινύρομαι

δια-μῐνύρομαι
(ῡ) визгливо распевать
ex. (τι Arph.; - v. l. διαμινυρίζομαι)



διαμισέω

δια-μῑσέω
глубоко ненавидеть
ex. (τι Arst.; νῆσος διαμεμισημένη Plut.)



διαμιστύλλω

δια-μιστύλλω
разрезать на части, рассекать
ex. (ἱρήϊον κατὰ μέρεα Her.)


© «lexicons.ru», 2012. Автор и владелец - Игорь Константинович Гаршин (см. резюме).
Дочерний веб-проект Сайта Игоря Гаршина
Присылайте, пожалуйста, письма ( Письмо Игорю Константиновичу Гаршину) с советами, отзывами, замечаниями и предложениями.
[an error occurred while processing this directive]
Страница обновлена 26.09.2022
Яндекс.Метрика