Древнегреческо-русский словарь, Δ, лист 018

Главная > Словари языков древности > Древние языки на Д > Древнегреческий > Слова на Δ > 018
Палеобалканские словари: Албанский | Древнегреческий | Древнемакедонский | Иллирийский | Фракийский | Фригийский (от ИЕ) (от индоевропейской лексики)
Древнегреческо-русский словарь: Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | др.
Древнегреческий на Δ: 001 | 002 | 003 | 004 | 005 | 006 | 007 | 008 | 009 | 010 | 011 | 012 | 013 | 014 | 015 | 016 | 017 | 018 | 019 | 020 | 021 | 022 | 023 | 024 | 025 | 026 | 027 | 028 | 029 | 030 | 031 | 032 | 033 | 034 | 035 | 036 | 037 | 038 | 039 | 040 | 041

Лексика древнегреческого койнэ с буквы δ (часть 018) с русским переводом и комментариями.



διασκευή

δια-σκευή

1) снаряжение, одежда
ex. (νομαδική Polyb.; πολεμική Diod.)
2) украшение, прикраса
ex. (τερατεῖαι καὴ διασκευαί Polyb.)



διασκευωρέω

δια-σκευωρέω
тж. med. устраивать, упорядочивать
ex. (τέν πόλιν Plat.)



διάσκεψις

διά-σκεψις
-εως рассмотрение, обсуждение Plat., pl. Plut.



διασκέω

δι-ασκέω
1) украшать, убирать, наряжать
ex. (τινα Luc.)
2) заниматься, упражняться
ex. (τὰ ῥητορικά Diog.L.)



διασκηνάω

= διασκηνέω



διασκηνάω...

διασκηνέω, διασκηνάω
1) размещать по палаткам, расквартировывать
ex. (τὰς τάξεις κατὰ τὰς κώμας Xen.)
2) располагаться по палаткам
ex. (διασκηνήσαντες ἐκοιμήθησαν Xen.)
3) уходить из (царской) палатки, расходиться
ex. (μετὰ τὸ δεῖπνον Xen.)



διασκηνέω

см. διασκηνάω...



διασκηνόω

Xen. = διασκηνέω 2



διασκηρίπτω

δια-σκηρίπτω
подпирать, поддерживать
ex. (τινὰ τετρωμένον Anth.)



διασκίδνημι

δια-σκίδνημι
(= διασκεδάννυμι) разбрасывать, раскидывать, рассеивать или разгонять
ex. (νέφεα Hom.; νῆας Hes.; τοὺς πολεμίους Plut.; κνῖσα ἐς τὸν οὐρανὸν διασκίδναται Luc.)



διασκιρτάω

δια-σκιρτάω
подпрыгивать, брыкаться
ex. (ὀπισθίοις διεσκίρτων σκέλεσι, sc. οἱ ἵπποι Plut.)



διασκοπέω

δια-σκοπέω
тж. med. досл. внимательно разглядывать, рассматривать, перен. обдумывать
ex. (τι Xen., τινα и περί τινος Plat.)
ἀπεσιώπα διασκοπούμενος Plut. — он умолк в раздумье



διασκοπιάομαι

δια-σκοπιάομαι
1) высматривать, обозревать, разведывать
ex. (ἕκαστα Hom.)
2) распознавать, различать
ex. (ἕκαστον ἡγεμόνων Hom.)



διασκορπίζω

δια-σκορπίζω
1) разбрасывать, рассеивать
ex. (παρωθεῖσθαι καὴ διασκορπίζεσθαι Polyb.; διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα NT.)
2) расточать, растрачивать, проматывать
ex. (τέν οὐσίαν NT.)



διασκώπτω

δια-σκώπτω
вышучивать, высмеивать
ex. (τινά Plut.)
ταῦτα μὲν δέ οὕτω διεσκώπτετο Xen. — так они перебрасывались шутками



διασμάω

δια-σμάω
ион. διασμέω вытирать
ex. (τὰ ποτήρια Her.)



διασμήχω

δια-σμήχω
протирать, чистить
ex. (ἁλσὴν διασμηχθείς Arph.; τὸ ἔκπωμα ἐκτέτριπται καὴ διέσμηκται Plut.)



διασμιλεύω

δια-σμῑλεύω
досл. подпиливать, шлифовать, перен. исправлять
ex. (τὰς βίβλους ἐφθαρμένας Anth.)



διασοβέω

δια-σοβέω
1) распугивать, разгонять
ex. (τὰς ὀρέξεις ταῖς μούσαις Plut.)
2) med. кичиться
ex. (μέ δ. μήδ΄ ἐπαίρεσθαι Plut.)



διασοφίζομαι

δια-σοφίζομαι
пускать в ход софизмы, хитро увертываться Arph.



διασπαθάω

δια-σπᾰθάω
растрачивать, расточать, проматывать
ex. (οὐσίαν Plut.)



διασπαρακτός

δια-σπᾰρακτός
3
разорванный на части, растерзанный
ex. (σῶμα πενθέως Eur.)



διασπαράσσω

δια-σπᾰράσσω
атт. διασπᾰράττω
1) разрывать на части
ex. (χεροῖν τι Aesch.; ὑπὸ λεόντων διασπαραχθείς Plut.)
2) перен. растерзывать, мучить
ex. (τινὰ τῷ λόγῳ Luc.)



διασπαρῆναι

inf. aor. 2 pass. к διασπείρω



διάσπασις

διά-σπᾰσις
-εως
1) разрежение, рассеяние Arst.
2) разрыв, пробел, промежуток Plut.



διάσπασμα

διά-σπασμα
-ατος τό Plut. = διάσπασις 2



διασπασμός

δια-σπασμός
Plut. = διάσπασις 1 и 2



διασπάω

δια-σπάω
(fut. тж. διασπάσομαι, aor. тж. διεσπασάμην)
1) разрывать на части, растерзывать
ex. (τινα κρεουργηδόν Her.; med. χεροῖν χρόα Eur.; οὐχ ὅλος, ἀλλὰ διεσπασμένος Arst.; ὑπὸ τῶν κυνῶν διασπᾶσθαι Plut.; перен. πρὸς τοσαύτας ὑπηρεσίας διασπώμενος Luc.)
2) разбивать, разрушать
ex. (σταύρωμα Xen.; γέφυραν Polyb.; χάρακα Plut.)
3) сокрушать, подрывать
ex. (νόμους Xen.; πόλιν Plat.; πολιτείας Dem.)
4) воен. прорывать, рассеивать
ex. (τὸ στράτευμα διεσπασμένον Thuc.; τὰς φάλαγγας Arst.; τέν τάξιν Plut.)
τὸ διεσπάσθαι τὰς δυνάμεις Xen. — разбросанность (рассредоточенность) войсковых частей
5) отрывать, разделять, разлучать
ex. (τινα καί τινα ἀπ΄ ἀλλήλων Xen.; διασπᾶσδαι ἀπὸ τῶν φίλων καὴ συνήθων Arst.)



διασπείρω

δια-σπείρω
(fut. διασπερῶ; pass.: aor. 2 διεσπάρην, pf. διέσπαρμαι)
1) рассеивать, разбрасывать
ex. (δραχμὰς στρατιῇ Her.; τὰ διεσπαρμένα χωρὴς μέρη Arst.; ὄχλος διεσπείρετο Plut.)
πῶλοι διεσπάρησαν Soph. — кони разбежались в разные стороны
2) сеять, распространять
ex. (λόγον Xen., Plut.)
οὗτος λόγος διέσπαρται κατὰ τέν πόλιν Lys. — такой слух распространился по городу
3) расточать, растрачивать, проматывать
ex. (πατρῴαν κτῆσιν μάτην Soph.)
4) разъединять, разлучать
ex. (τινάς Her.)
ἄλλος ἄλλοσε διεσπάρη Plat. — они разошлись в разные стороны



διασπεύδω

δια-σπεύδω
прилагать старания, стараться
ex. ἐπὴ τοσοῦτο διέσπευσαν, ὥστε … Polyb. — своими усилиями они добились того, что …



διασπλεκόω

см. διασποδέω...



διασποδέω...

διασπλεκόω, δια-σποδέω
Arph. = βινέω



διασπορά

δια-σπορά
рассеяние
ex. (τῆς ψυχῆς εἰς κενὸν καὴ ἀτόμους Plut.)



διασπουδάζω

δια-σπουδάζω
тж. med. прилагать усилия, стараться, хлопотать (med. μέ ποιεῖν τι Dem.)
ex. τί μάλιστα ἐν ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις ; Dem. — что было предметом наибольших забот всего законодательства?



διασταθμάομαι

δια-σταθμάομαι
размеривать, отмежевывать
ex. ὃς ἡμῖν βίοτον ἐκ θηριώδους διεσταθμήσατο Eur. — тот, кто вывел нашу жизнь из животного состояния



διαστάν

Soph. part. n aor. 2 к διΐστημι



διαστασιάζω

δια-στᾰσιάζω
1) возбуждать, восстанавливать ex. (τινὰς πρός τινας Arst.); склонять к восстанию или к отпадению
ex. (τοὺς σαβίνους Plut.)
2) быть в раздоре, не ладить
ex. (πρὸς ἀλλήλους Polyb.)



διάστασις

διά-στᾰσις
-εως
1) разделение, распадение
ex. (τῶν συμφύτων μερῶν Arst.; μορίων Plut.)
2) расселина, трещина
ex. (φάραγγες καὴ διαστάσεις τῆς γῆς Arst.)
δ. τῶν οὐρέων Her. — горное ущелье
3) щель, выемка
ex. (τοῦ πλεύμονος Arst.)
4) расстояние, удаленность
ex. (ἐνθένδε ἐκεῖσε κἀκεῖθεν δεῦρο Arst.)
5) расхождение, взаимное смещение
ex. (τῶν ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ Arst.)
6) протяжение
ex. (τὸ ἀμερὲς οὐκ ἔχει διάστασιν Arst.)
7) мат. измерение
ex. (τρεῖς διαστάσεις ἔχειν Arst.)
8) промежуток, интервал
ex. (ἀριθμοῦ πρὸς ἀριθμόν Plat.; μεγίστη δ. ἀρετέ καὴ μοχθηρία Arst.)
9) разлад, раздор
ex. (στάσις ἢ δ. Plat.; διαστάσεις τῶν πολιτειῶν Arst.)
δ. τοῖς νέοις ἐς τοὺς πρεσβυτέρους Thuc. — раскол между младшим и старшим поколениями
10) расторжение брака, развод
ex. (πρὸς τὸν ἄνδρα Plut.)



διαστατικός

δια-στᾰτικός
3
1) разъединяющий, разделяющий
ex. (τὸ πῦρ διαστατικόν ἐστι καὴ διαιρετικόν Plut.)
2) вызывающий разлад, сеющий смуту
ex. (λόγοι Plut.)
3) раздельно произносящий, отчеканивающий
ex. (τῶν ὀνομάτων Diog.L.)



διάστατος

διά-στᾰτος
2
1) протяженный
ex. τριχῆ δ. Plut., Diog.L. — имеющий три измерения
2) охваченный раздором
ex. (τέν πόλιν διάστατον ποιεῖν Men.)



διασταυρόομαι

δια-σταυρόομαι
перегораживать частоколом
ex. (τὸν ἰσθμόν Thuc.)



διαστείβω

δια-στείβω
проходить, проплывать
ex. (ναῒ θοᾷ Pind.)



διαστείχω

δια-στείχω
(aor. διέστιχον)
1) проходить через или насквозь
ex. (πόλιν Eur.)
δ. πλούτου Pind. — жить в богатстве
2) идти, отправляться
ex. (μᾶλα νομεύειν Theocr.)
3) расхаживать, ходить
ex. ( παῖς διαστείχων Anth.)



διαστέλλω

δια-στέλλω
1) разделять, рассекать
ex. (τὸν ἀέρα ταῖς πτέρυξιν Arst.)
2) раскрывать, расстегивать
ex. (τὸν θώρακα Plut.)
3) разрывать, разгребать
ex. (τόπον τοῖς ὄνυξι Plut.)
4) раздвигать
ex. (τῇ βακτηρίᾳ τέν σκηνήν Plut.)
5) расширять, растягивать
ex. (μήτε διαστέλλεσθαι, μήτε πιέζεσθαι Arst.)
6) тж. med. лог. расчленять, различать
ex. (τῷ εἴδει Arst.)
7) med. логически обсуждать, беседовать
ex. (τὰ λεγόμενα Plat.; περί τινος Arst.; ὑπέρ τινος Polyb.)
8) быть в разладе, не соглашаться
ex. (πρὸς τὸ συνέδριον Polyb.)
9) отдавать приказание, приказывать
ex. (τινὴ περί τινος Diod.; med. τινι NT.)
τὸ διαστελλόμενον NT. — указание, заповедь



διάστερος

δι-άστερος
2
украшенный словно звездами
ex. (λίθοις Ἰνδικαῖς Luc.)



διάστημα

διά-στημα
-ατος τό
1) расстояние, промежуток
ex. (συμπληροῦσθαι τὰ διαστήματα Plat.; τὸ τῶν ἄστρων δ. πρὸς τέν γῆν Arst.; τὸ μεταξὺ τῶν ἠπείρων δ. Plut.)
2) протяжение, длина
ex. (τῶν γραμμῶν Arst.)
3) объем
ex. (ἀγγεῖον ἔχει δ. μέγα Arst.)
4) мат. измерение
ex. ( τόπος ἔχει διαστήματα τρία Arst.)
5) промежуток времени
ex. (τετραετές Polyb.)
δ. πληγέ οὐκ ἔχουσα Plut. — непрерывно следующие друг за другом удары
6) длительность
ex. (πᾶν ἀνθρωπίνου βίου δ. Plut.)
7) муз. интервал
ex. (τῆς φωνῆς Plat.; τονιαῖον Arst.)
8) лог. связь между субъектом и предикатом, т.е. посылка
ex. (δ. κατηγορικόν Arst.)



διαστηρίζω

δια-στηρίζω
делать твердым, укреплять, подпирать
ex. (ἀμφίχωλον σκέλος Anth.)



διαστήσω

fut. к διΐστημι



διαστίζω

δια-στίζω
расставлять знаки препинания, снабжать интерпункцией
ex. (τὰ Ἡρακλείτου Arst.)



διαστίλβω

δια-στίλβω
1) светиться, блестеть
ex. (πρὸς τὸν ἥλιον Arph.; τὸ χρυσίον διαστίλβει Plut.)
2) просвечивать, виднеться
ex. (πλοκαμῖσι διαστίλβουσιν ἄκανθαι Anth.)



διαστοιβάζω

δια-στοιβάζω
класть в промежуток, вставлять
ex. (διὰ τριήκοντα δόμων πλίνθου ταρσοὺς καλάμων Her.)



διαστοιχίζομαι

δια-στοιχίζομαι
точно распределять
ex. (ἀρχήν Aesch.)



διαστολή

δια-στολή

1) растяжение, расширение
ex. (πνεύμονος Arst., Plut.)
2) разрежение
ex. (ὕλης Arst.)
3) выемка, желобок
ex. (ἐν τῷ πέρατι τῆς ῥινός Plut.)
4) разделение, разобщение
ex. (παροικοδομεῖν εἰς διαστολάς Plut.)
5) различение
ex. (διαστολῇ χρήσεσθαι Plut.)
6) обстоятельность
ex. (μετὰ διαστολῆς ποιήσασθαι τέν ἐξήγησιν Polyb.)



διαστομόω

δια-στομόω
широко раскрывать
ex. (στόμα διεστομωμένον Arst.)



διαστρατηγέω

δια-στρᾰτηγέω
1) быть все время командующим войсками
ex. δ. πόλεμον Plut. — вести войну в качестве полководца
2) вмешиваться в дела полководца
ex. (ἀλλαχόθεν ἄλλος διεστρατήγουν Plut.)
3) стратегически обманывать, вводить в заблуждение
ex. (πολεμίους Polyb., Plut.)
δ. τι Polyb. — придумывать какую-л. военную хитрость



{*}διαστρεβλόω

δια-στρεβλόω
пытать
ex. (τινα Aeschin. - v. l. к δὴς στρεβλόω)



διαστρέφω

δια-στρέφω
1) выворачивать, искривлять
ex. (τὰ μέλη διεστραμμένα Plat.; οἱ ὄνυχες τοῦ ἀετοῦ διαστρέφονται Arst.)
διεστράφην ἰδών Arph. — я (чуть не) вывернул себе шею глядя;
διαστρέψαι τὰς ὀφθαλμούς Arst. тж. med. — скосить глаза;
διαστραφῆναι τέν διάνοιαν Luc. — свихнуться, спятить
2) поворачивать
ex. ἴχνος δ. Aesch. — свернуть со своего пути
3) искажать
ex. (πρόσωπον διεστραμμένον Arst.)
4) извращать
ex. (νόμους Isae.; τἀληθές Dem.; γνώμας Plut.)
5) развращать, совращать
ex. (τοὺς ἀρίστους ἄνδρας Arst.; διαστρέφεσθαι ὑπὸ τοῦ κόλακος Polyb.)
6) приводить в замешательство, опрокидывать
ex. (φάλαγγα Polyb.)



διαστροβέω

δια-στροβέω
проноситься кружась или волновать
ex. (δ. πέλαγος Plut.)



διαστροφή

δια-στροφή

1) перекашивание, скашивание
ex. (ὀμμάτων Arst.)
2) (тж. δ. ἐπὴ τὸ χεῖρον Polyb.) совращение, развращение, порча
ex. (τῆς ψυχῆς Plut.)



διάστροφος

διά-στροφος
2
1) кривой, увечный
ex. (πρόβατα Her.; δ. τὸ σῶμα καὴ λελωβημένος Luc.)
2) искаженный, обезображенный
ex. (μορφέ καὴ φρένες Aesch.)
3) косящий или безумно глядящий
ex. (ὀφθαλμός Soph.)



διαστρόφως

δια-στρόφως
искаженно, неправильно
ex. (λέγειν Sext.)



διαστρώννυμι

δια-στρώννῡμι
устилать коврами
ex. (τέν ἐκκλησίαν Luc.)



διαστυλόω

δια-στῡλόω
(тж. δ. κίοσιν Diod.) подпирать рядом колонн
ex. (τὸ διεστυλωμένον τεῖχος Polyb.)



διασυγχέω

δια-συγχέω
сливать, смешивать Plut.



διασυνίστημι

δια-συνίστημι
разъяснять, наглядно показывать Diog.L.



διασυρμός

δια-συρμός
издевка, насмешка
ex. (τινος Diod.)



διασύρω

δια-σύρω
1) досл. разрывать, перен. разгонять
ex. (τέν σύνοδον Polyb.)
2) протаскивать, насмехаться, высмеивать
ex. (τι Aeschin., Dem., Arst., Plut., τινά Anth. и τί τινος Luc.)



διασφαιρίζω

δια-σφαιρίζω
бросать словно мяч, т.е. растерзывать
ex. (σάρκα τινός Eur.)



διασφακτήρ

δια-σφακτήρ
-ῆρος adj. m смертоносный
ex. (σίδηρος Anth.)



διασφαλίζομαι

δια-σφᾰλίζομαι
сильно укреплять
ex. (ταῖς χειροποιήτοις κατασκευαῖς Polyb.)



διασφάλλω

δια-σφάλλω
1) опрокидывать, разрушать
ex. (τέν τέχνην Luc.)
2) сбивать с пути
ex. διασφαλῆναι τῆς πρός τινα συμμαχίας Aeschin. — лишиться союза с кем-л.:
διασφαλῆναι τῆς ἀληθείας Diod. — уклониться от истины, ошибиться



διασφάξ

δια-σφάξ
άγος (ᾰ) расселина, расщелина, скалистое ущелье Her., Plut., Luc.



διασφενδονάω

δια-σφενδονάω
1) разбрасывать (словно) пращой
ex. (μέλη Diod.)
2) разбивать или разрывать на части ex. (τινα Plut.); pass. разбиваться вдребезги
ex. (λίθοι διεσφενδονῶντο Xen.)



διασφενδονίζω

δια-σφενδονίζω
Plut. = διασφενδονάω



διασφηκόομαι

δια-σφηκόομαι
превращаться в осу
ex. μέσος διεσφηκωμένος Arph. — наполовину имеющий вид осы



διασχηματίζω

δια-σχημᾰτίζω
придавать окончательный вид, формировать, pass. приобретать форму, оформляться
ex. (εἴδεσί τε καὴ ἀριθμοῖς Plat.; τοῦτον διεσχηματίσθαι - v. l. ἐσχηματίσθαι - τὸν τρόπον Luc.)



διασχίζω

δια-σχίζω
1) раскалывать, расщеплять
ex. (ξύλον Arst.; κάλαμος διασχισθείς Theocr.; τοξεύμασι τὸ ὀστέον διεσχίσθην Plut.)
2) разрывать
ex. (τὸ ἱμάτιον Plat.; τριχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο Hom.)
3) разделять, разобщать
ex. διασχισθέντες τρίβῳ Xen. — разделенные тропинкой, т.е. идущие разными дорогами, оторвавшиеся друг от друга



διασωπάω

δια-σωπάω
(fut. διασωπάσομαι с πᾱ) Pind. v. l. = διασιωπάω



διαταγεύω

διατᾱγεύω
Xen. v. l. = διατάσσω



διαταγή

NT. = διάταγμα



διάταγμα

διά-ταγμα
-ατος τό распоряжение, указ, приказ Plut., Diod., NT.



διατακτικός

δια-τακτικός
3
отличающийся, отличный
ex. (ἀπό τινος Sext.)



διαταμεῖν

inf. aor. 2 к διατέμνω



διαταμιεύω

δια-τᾰμιεύω
1) распоряжаться, заведовать
ex. (πάντα χρήματα παρέδομεν ταῖς γυναιξὴ διαταμιεύειν Plat.)
2) med. хранить в запасе
ex. (τι Plat.)



διάταξις

διά-ταξις
-εως
1) размещение, расстановка
ex. (τῶν φυλάκων Dem.)
ἐν τῇ διατάξι Her. — во время распределения мест (в строю)
2) (рас)порядок, устройство (sc. τοῦ κόσμου Arst. и κοσμική Plut.)
3) распоряжение, приказание
ex. (πέμπειν τὰς βοηθείας κατὰ τέν διάταξιν Polyb.)
4) завещание Polyb., Plut.
5) соглашение, договор Polyb.



διαταράσσω

δια-τᾰράσσω
атт. διατᾰράττω приводить в полное замешательство
ex. (τινά Xen., Plat., Plut.; τὰ πράγματα Plut.; φαίνεσθαι φοβερὰ καὴ δ. Arst.; μέ διαταραττόμενοι ἐν ταῖς τοῦ βίου μεταβολαῖς Isocr.)



διαταραχή

δια-τᾰρᾰχή
замешательство, смятение Plut.



διάτασις

διά-τᾰσις
-εως
1) растяжение, расширение
ex. ( οἰσοφάγος ἔχει διάτασιν εἰσιούσης τῆς τροφῆς Arst.)
2) напряжение, усилие
ex. (τῶν μερῶν Arst.; τῆς κεφαλῆς Plat.; κόποι καὴ διατάξεις Plut.)
3) возбужденное состояние
ex. (αἱ διατάσεις τῶν παίδων καὴ κλαυθμοί Arst.)



διατάσσω

δια-τάσσω
атт. διατάττω
1) устанавливать, вводить
ex. (τόνδε ἀνθρώποισι νόμον Her.; φόροι διαταχθέντες Polyb.)
2) располагать, распределять
ex. (τοὺς μὲν οἰκίας οἰκοδομέειν, τοὺς δὲ δορυφόρους εἶναι Her.; med. τὰ γένη τινός Plat.)
3) устраивать, приводить в порядок
ex. (πάντα τὰ κατὰ τέν Ἰβηρίαν Polyb.; τὸν χορόν Plut.)
δ. τέν τάξιν Arst. — устанавливать порядок
4) расставлять в боевом порядке, выстраивать
ex. (στρατόν Her.; δύναμιν Diod.)
πρὸς τὸ συμπῖπτον δ. Xen. — строить войска в зависимости от внешних условий;
διατετάχθαι Her. — расположиться в боевом порядке, раскинуть свой стан;
διατεταγμένοι Her. и διαταξάμενοι Arph., Xen. — занявшие свои боевые позиции
5) преимущ. med. распоряжаться, давать указания, приказывать
ex. (περί τινος Plut. и τινι περί τινος Polyb.; ποιεῖν τι Anth.)



διαταφρεύω

δια-ταφρεύω
обводить или укреплять рвом
ex. (τὸν μεταξὺ τόπον Polyb.; ὅλην τέν πόλιν Plut.)



διατεθρυμμένως

расслабленно, безвольно
ex. (ἀνοήτως καὴ δ. Plat.)



διατείνω

δια-τείνω
(fut. διατενῶ - med. διατενοῦμαι)
1) протягивать, простирать
ex. (τὰς χεῖρας ἐπί τι Xen.)
2) растягивать, распростирать
ex. (ἀράχνιον πρός τι Arst.; τινὰ ὑπὲρ λεχέων Anth.)
3) простираться, тянуться
ex. (καθ΄ ὅλον τὸ σῶμα Arst.; ἀπό τι εἴς τι Polyb.)
δ. εἴς τινα Plut. — восходить к временам кого-л.;
δ. ἄχρι или μέχρι τινός, тж. πρός или εἴς τινα Plut. — восходить к кому-л., т.е. быть чьим-л. потомком, принадлежать к чьему-л. роду
4) продолжаться, длиться
ex. (διὰ παντὸς τοῦ βίου Arst.; πρὸς τοὺς νῦν ὄντας Plut.)
5) устремляться, направляться
ex. (πρὸς γάζαν Polyb.; πρὸς τέν θάλατταν Diod.)
6) иметь отношение, относиться
ex. (πρός τινα и πρός τι Polyb.)
7) преимущ. med. натягивать
ex. (τόξον Her.)
8) приготовлять(ся) к броску или к удару, брать на изготовку
ex. (τὰ βέλεα Her.)
διατεινάμενοι τὰ παλτά Xen. — приготовившись к метанию копий;
διατεταμένοι τὰς μάστιγας Polyb. — приготовив бичи
9) med. напрягаться, прилагать усилия, стараться
ex. (τὰ κάλλιστα πράττειν Arst.)
δεῖ παντὴ τρόπῳ διατειναμένους φεύγειν Xen. — нужно приложить все старания, чтобы во что бы то ни стало бежать
10) med. категорически утверждать, настаивать Plat., Dem.
ex. διατεινάμενος εἴποιμι, ὅτι … Plut. — я склонен утверждать, что …
11) med. устремляться, (гневно) обрушиваться, нападать
ex. (πρός τινα Plut.)



διατειχίζω

δια-τειχίζω
(fut. διατειχιῶ)
1) перегораживать стеной
ex. (τὸν Ἰσθμόν Isocr., Plut.)
2) отделять стеной
ex. (τέν πόλιν ἀπὸ τῆς ἄκρας Polyb.)
3) разделять, разобщать
ex. ( ῥὴς διατετείχικε τὰ ὄμματα Xen.; διατετείχισται ἱστορία πρὸς τὸ ἐγκώμιον Luc.)



διατείχιον

τό Diod. = διατείχισμα



διατείχισμα

δια-τείχισμα
-ατος τό
1) обнесенная (защищенная) стеной часть города, цитадель Thuc.
2) разгораживающая стена Polyb., Plut.
3) перен. средостение, перегородка, преграда
ex. (ἀφῃρήσθω μὲν ἤδη τὸ δ. Luc.)



διατεκμαίρομαι

δια-τεκμαίρομαι
назначать в удел
ex. (ἔργα ἀνθρώποισι Hes.)



διατελευτάω

δια-τελευτάω
in tmesi совершать Hom.



διατελέω

δια-τελέω
(fut. διατελέσω - атт. διατελῶ)
1) доводить до конца, совершать, осуществлять
ex. (χάριν Eur.; ἐπείπερ ἠρξάμην, διατελέσαι βούλομαι Xen.)
2) продолжать оставаться
ex. διατελεῦσι ἐόντες ἐλεύθεροι Her. — они продолжают оставаться свободными;
διατέλει ὥσπερ ἤρξω Plat. — продолжай, как начал;
δι΄ ὅλης τῆς ἡμέρας δ. μέχρι δυσμῶν Arst. — длиться весь день до заката;
ἀδύνατον γενόμενόν ποτε ἄφθαρτόν τι διατελεῖν Arst. — невозможно, чтобы когда-л. возникшее оставалось непреходящим;
καὴ τοῖς ἄλλοις ἀεί τι πράττων ἀγαθὸν διετέλει Plut. — он и остальным всегда делал добро
3) проводить жизнь, жить, существовать
ex. (ἀλύπως Plat.; ἀσφαλέστατος διατελεῖ Thuc.)
διατετελεκὼς τὰ ἐν τοῖς ἐφήβοις δέκα ἔτη Xen. — пробыв в эфебах десять лет;
οἱ διατελοῦντες μετ΄ ἀλλήλων διὰ βίου Plat. — всегда ведущие совместную жизнь;
τὸν βίον καθεύδων δ. Plat. или δ. ἐν ὕπνῳ Arst. — проводить жизнь в сне



διατελής

δια-τελής
2
1) постоянный, непрерывный
ex. (βρονταί Soph.)
2) длительный
ex. (τυραννίδες Plat.)



διατέμνω

δια-τέμνω
(fut. διατεμῶ, aor. 2 διέτᾰμον)
1) разрезать, рассекать, разрубать
ex. (διχῇ Aesch. и δίχα Plat.; τινὰ μέσον Her.; τὸ δέρμα Arst.)
2) отрезать
ex. (τι ἀπό τινος Plat.)
3) разъединять, разбивать
ex. (τέν πολιτείαν Aeschin.)


© «lexicons.ru», 2012. Автор и владелец - Игорь Константинович Гаршин (см. резюме).
Дочерний веб-проект Сайта Игоря Гаршина
Присылайте, пожалуйста, письма ( Письмо Игорю Константиновичу Гаршину) с советами, отзывами, замечаниями и предложениями.
[an error occurred while processing this directive]
Страница обновлена 26.09.2022
Яндекс.Метрика