Древнегреческо-русский словарь, Δ, лист 016

Главная > Словари языков древности > Древние языки на Д > Древнегреческий > Слова на Δ > 016
Палеобалканские словари: Албанский | Древнегреческий | Древнемакедонский | Иллирийский | Фракийский | Фригийский (от ИЕ) (от индоевропейской лексики)
Древнегреческо-русский словарь: Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω | др.
Древнегреческий на Δ: 001 | 002 | 003 | 004 | 005 | 006 | 007 | 008 | 009 | 010 | 011 | 012 | 013 | 014 | 015 | 016 | 017 | 018 | 019 | 020 | 021 | 022 | 023 | 024 | 025 | 026 | 027 | 028 | 029 | 030 | 031 | 032 | 033 | 034 | 035 | 036 | 037 | 038 | 039 | 040 | 041

Лексика древнегреческого койнэ с буквы δ (часть 016) с русским переводом и комментариями.



διαπειλέω

δι-ᾰπειλέω
чаще med. грозить, угрожать
ex. (ποιεῖν τι Polyb., τινι Aeschin., Plut. и τινι ποιεῖν τι Plut.)
διαπειλήσα;
οἴχεται Her. — он удаляется, произнеся угрозы



διαπεινάω

δια-πεινάω
(дор. 1 л. pl. praes. διαπεινᾶμες) ирон. состязаться в голодании, т.е. отчаянно голодать Arph.



διάπειρα

διά-πειρα

1) испытание, опыт, проба
ex. (τινος Pind., Her.)
διάπειράν τινος λαμβάνειν Dem., Plut. — подвергать кого(что)-л. испытанию;
ἐς διάπειράν τινος ἀπικέσθαι Her. — изведать (узнать) кого(что)-л.
2) наглядное доказательство, практический довод
ex. (διάπειραν διδόναι Plut.)



διαπειράω

δια-πειράω
1) досл. искушать, перен. подкупать
ex. (ταῖς δωροδοκίαις Plut.)
2) med.-pass. подвергать испытанию, испытывать
ex. (τῆς ψυχῆς τινος Her.; τῶν γνωρίμων Plut.)
πεζῇ δ. τινων Her. — померяться с кем-л. силами в пешем бою;
τῶν ἐν τῷ πολέμῳ διαπεπειρᾶσθαι Thuc. — изведать превратности войны;
ἔοικε ὥσπερ αἴνιγμα ξυντιθέντι διαπειρωμένῳ Plat. — похоже, что он придумал загадку для испытания (меня)



διαπείρω

δια-πείρω
1) прокалывать, пронзать
ex. (τρισὴ βελόναις τέν γλῶττάν τινος Plut.)
2) вонзать
ex. (σιδηρᾶ κέντρα τινός Eur.)



διαπέμπω

δια-πέμπω
тж. med.
1) посылать в разные места, рассылать
ex. (παρὰ τὰ χρηστήρια τοὺς θεοπρόπους Her.; ἄλλον ἄλλῃ Thuc.; τινὰς πρός τινας Xen.; ἐμπόρων πλῆθος Arst.; ἄλλον εἰς ἄλλην πόλιν Plut.)
2) посылать, отправлять
ex. (τινὰ πρός τινα Arph.; πεντακοσίους ὁπλίτας τινί Thuc.; τὸ πνεῦμα τῇ καρδίᾳ Arst.; ἕτερον στρατηγὸν εἰς τέν Ἰβηρίαν Polyb.; ἀγγέλους καὴ γράμματά τινι Plut.)



διαπενθέω

δια-πενθέω
носить траур
ex. (ἐνιαυτὸν ὅλον ἐπί τινι Plut.)



διαπέντε

δια-πέντε
чаще раздельно (sc. χορδῶν συμφωνία) пятиструнный интервал, квинта Plut.



διαπεπονημένως

δια-πεπονημένως
с величайшей тщательностью
ex. (μουσικῶς καὴ δ. Isocr.)



διαπεραίνω

δια-περαίνω
тж. med. доводить до конца, заканчивать, завершать
ex. (ὁδόν Plat.)
φέρε δέ διαπεράνωμεν λόγους Eur. — давай окончим этот разговор;
τέν ἀπόκρισιν, ἣν ἠρόμην, διαπέρανον Plat. — заканчивай ответ на поставленный мной вопрос;
διαπεράνασθαι κρίσιν τινός Eur. — услышать (наконец) суждение о чем-л.;
τὸν ἑαυτοῦ δ. κύκλον Arst. — совершать оборот вокруг своей оси



διαπεραιόω

δια-περαιόω
1) перевозить, переправлять
ex. (τοὺς στρατιώτας Plut.)
τὸ πέλαγος διεπεραιώθη ἀσφαλῶς μεγάλῳ στόλῳ Plut. — большой флот благополучно переплыл море
2) med.-pass. переправляться, переезжать
ex. (διαπεραιώσασθαι πελάγη Plat.)
διαπεραιωθέντες Her. — совершив переправу
3) извлекать, выхватывать
ex. (ξίφη κολεῶν διεπεραιώθη Soph.)



διαπεράω

δια-περάω
(fut. διαπεράσω с ᾱσ, aor. διεπέρᾱσα etc.)
1) проходить, проезжать
ex. (πόλιν Arph.; Ἑλλάδα Eur.)
δ. τὸν βίον Xen. — проводить жизнь, жить
2) переправляться, переплывать
ex. (εὔξενον ἐπ΄ οἶδμα Eur.; πέλαγος Isocr.; εἰς Ἰταλίαν Arst.; τὸν Ἰόνιον μετὰ δυνάμεως Plut.)
3) пронзать, пробивать, прокалывать
ex. (κνήμην διεπέρασε δόρυ Eur.)
4) проникать
ex. σὺ τοί νιν οἶσθα διαπερῶν Aesch. — теперь-то ты окончательно узнал его
5) совершать, выполнять
ex. (μόχθους εὐρυσθέως Eur.)
6) охватывать (своей властью), владеть, править
ex. (μολοσσίας, v. l. μολοσσίαν Eur.)
7) перевозить, переправлять
ex. (πορθμεύς, ὅς σε διεπέρασε Luc.)



διαπέρθω

δια-πέρθω
(aor. 1 διέπερσα, aor. 2 διέπρᾰθον) дотла разорять, разрушать, опустошать
ex. (πόλιν Hom.; Ἴλιον Theocr.)
κατάλεξον, ἠὲ διεπράθετο (med. = pass.) πτόλις ; Hom. — скажи, разрушен ли город?



διαπερονάω

δια-περονάω
прокалывать
ex. (τὰ σφυρὰ σιδήρῳ Diod.)



διαπέρχομαι

δι-απέρχομαι
разбегаться, дезертировать Dem.



{*}διαπεσσεύω

δια-πεσσεύω
атт. διαπεττεύω ставить (при игре в кости)
ex. {. τέν ἐλπίδα Luc. — (по)пытать счастья в игре



{*}διαπέσσω

δια-πέσσω
атт. διαπέττω переваривать
ex. (τέν τροφήν Arst.)



διαπετάννυμι

δια-πετάννῡμι
1) раскладывать (sc. ἔρια Arph.)
2) раскрывать, расправлять
ex. (τὰς πλεκτάνας Arst.; ἀετοὴ διαπεπετακότες τὰς πτέρυγας Diod.)



διαπέτομαι

δια-πέτομαι
(aor. 2 διέπτην - med. διεπτόμην и διεπτάμην)
1) перелетать, пролетать, проноситься
ex. (κραιπνῶς διέπτατο Ἶρις, ὀϊστός - in tmesi Hom.; αἱ μέλισσαι διαπετόμεναι λειμῶνας Plut.)
2) пролетать сквозь, миновать
ex. (συμπληγάδας Eur.; διὰ τῆς πόλεως Arph.)
3) прилетать, быстро прибывать
ex. πεμπταῖος ἐκ πυλῶν διέπτην Luc. — на пятый день я примчался из Пил
4) пронзать, поражать
ex. (τὸ βέλος διέπτατό τινος Eur.)
5) улетать, уноситься, aor. умчаться (о времени)
ex. (ὥσπερ καπνός Plat.; χρόνος διέπτατο Eur.)



διαπεττ-

атт. = διαπεσσ-



διαπεύθομαι

δια-πεύθομαι
Aesch. = διαπυνθάνομαι



διαπήγνυμι

δια-πήγνῡμι
1) застывать, замерзать
ex. (στέαρ διαπεπηγὸς διὰ τὸν χειμῶνα Arst.)
2) med. сколачивать, скреплять
ex. (σχεδίας διαπηξάμενος Luc. - v. l. πηξάμενος)



διαπηδάω

δια-πηδάω
1) перепрыгивать, перескакивать
ex. (τάφρον Arph., Xen., Plut.)
2) делать прыжок
ex. (ἵππος διαπηδῶν Xen.)
3) ирон. отскакивать, aor. метнуться
ex. (ἀπὸ τοῦ δικαστηρίου καὴ τῆς καταγνώσεως ἐπὴ τὸν δῆμον Dem.)



διαπιαίνω

δια-πῑαίνω
делать тучным, откармливать
ex. (μήλων χιλιάδες βοτάναις διαπιανθεῖσαι Theocr.)



διαπιδάω

δια-πῑδάω
давать просачиваться, пропускать
ex. (τὸ ὕδωρ Arst.)



διαπιδύω

δια-πῑδύω
просачиваться
ex. (διὰ τῶν πόρων Arst.)



διαπιέζω

δια-πιέζω
сдавливать, сжимать
ex. (ἀμφοτέραις τι Luc.)



διαπιθανεύομαι

δια-πῐθᾰνεύομαι
приводить доводы, убеждать
ex. (εἰκάζειν καὴ δ. Sext.)



διαπικραίνομαι

δια-πικραίνομαι
ожесточаться, быть суровым
ex. (πρός τινα Plut.)



διάπικρος

διά-πικρος
2
очень горький
ex. (ὕδωρ Diod.)



διαπίμπλημι

δια-πίμπλημι
переполнять
ex. διεπλήσθη πᾶσα σικελία αὐτῶν Thuc. — вся Сицилия была полна ими



διαπίμπρημι

δια-πίμπρημι
сжигать дотла
ex. (ναῦς διαπρῆσαι Polyb.)



διαπίνω

δια-πίνω
(ῑ)
1) пить безудержу, бражничать Her., Plat.
2) нить вперемежку
ex. ( ἄκρατος καὴ κυκεὼν μεταξὺ διαπινόμενοι Arst.)



διαπιπράσκω

δια-πιπράσκω
распродавать
ex. δ. οὐσίαν τιμῆς τῆς τυχούσης Plut. — распродавать имущество за любую цену



διαπίπτω

δια-πίπτω
(aor. διέπεσον)
1) распадаться, рассыпаться, разваливаться
ex. (διαλύεσθαι καὴ δ. Plat.; γῆ ὑπερυγραινομένη διαπίπτει Arst.)
2) падать сквозь (что-л.), проваливаться
ex. (τὰ στενὰ διαπίπτει Arst.)
3) разбегаться
ex. (ἐν τῇ μάχη Xen.)
οἱ διαπεσόντες Plut. — дезертиры
4) прорываться, ускользать, убегать
ex. (πρός τινα Xen., Plut. и εἰς τόπον τινά Polyb., Plut.)
5) попадать, распространяться
ex. τοῦ λόγου διαπεσόντος εἰς τὰ στρατεύματα Plut. — когда эта весть разнеслась по войскам
6) ошибаться
ex. δ΄ αὐτός φησιν …διαπίπτων Diog.L. — он сам ошибочно утверждает, будто …
7) проваливаться, не удаваться
ex. τὸ συκοφάντημα αὐτῷ διέπιπτεν Aeschin. — его донос не имел успеха
8) терпеть неудачу
ex. (διαπέσοιμι πανταχῆ Arph.)



διαπιστεύω

δια-πιστεύω
1) полностью доверять
ex. (τινὴ περί τινος Aeschin. и περί τι Arst.)
διεπιστεύετο Dem. — к нему питали доверие
2) доверять, вверять
ex. (τινὴ τέν πόλιν Aeschin.; τοὺς αἰχμαλώτους ἐκείνῳ μόνῳ Plut.)



διαπιστέω

δι-απιστέω
не доверять ex. (τινι Dem., Arst., Polyb.); med. не доверять самому себе, не верить своим ушам Polyb.



διαπλανάω

δια-πλᾰνάω
1) сбивать с пути, вводить в заблуждение
ex. (τὰς κύνας Plut.)
2) pass. сбиваться с дороги, блуждать
ex. (τρεῖς ἡμέρας διαπλανηθείς Diod.)



διαπλασμός

δια-πλασμός
формирование, образование
ex. (ἐκ τῶν μερῶν Plut.)



διαπλάσσω

δια-πλάσσω
атт. διαπλάττω
1) образовывать, формировать (sc. ὕλην Plut.; τὰ μόρια τοῦ ἐμβρύου διαπλάττεται Arst.)
2) создавать, сочинять
ex. (διαπλασθεὴς μῦθος Anth.)
πρὸς τὰ γινόμενα διαπλάττεσθαι Plut. — быть описываемым в соответствии с (действительными) событиями



διαπλατύνω

δια-πλᾰτύνω
расширять, делать широким, т.е. полным
ex. (τὰ σώματα τῷ σίτῳ Xen.)



διαπλέκω

δια-πλέκω
1) переплетать, сплетать, плести
ex. (θαυματὰ ἔργα HH.; φιλύρην Her.; ζώνια καὴ κεκρυφάλους Plut.)
2) строить, устраивать, замышлять
ex. (ἀγὰν ποτὴ πάντας Pind.)
3) слагать, сочинять
ex. (οὔλιον θρῆνον Pind.)
4) распространять
ex. (ἐκ μέσου πρὸς τὸν ἔσχατον οὐρανόν Plat.)
5) воен. развертывать
ex. (τὸν στρατον Plut.)
6) (чаще δ. βίον Plat.) проводить жизнь, жить
ex. (μετ΄ ὀρνίθων Arph.)
διαπλέξαντος τὸν βίον εὖ Her. — благополучно дожив до конца своих дней



διάπλεος

διά-πλεος
3
переполненный
ex. (κακῶν διάπλεαι πόλεις Plut.)



διαπλέω

δια-πλέω
переплывать
ex. (πλοῖον διαπλέον Thuc.; μέγαράδε Lys.; εἰς αἴγιναν Arph.; εἰς φωκαίαν ἐκ σάμου Plut.; τὸν αἰγαῖον Luc.)
διαπλεῦσαι τὸν βίον Plat. — пройти жизненный путь, прожить жизнь



διάπλεως

διά-πλεως
2, gen. ωνος Plut. = διάπλεος



διαπληκτίζομαι

δια-πληκτίζομαι
вступать в столкновение, иметь стычку
ex. (τοῖς ἱππεῦσι Plut.; παίεσθαι καὴ δ. Luc.)
δ. σκώμμασι Plut. — перебрасываться насмешливыми замечаниями;
δ. ἀπὸ νευμάτων πρός τινα Plut. — перемигиваться с кем-л.



διαπληκτισμός

δια-πληκτισμός
столкновение, стычка, спор
ex. (πρός τινα περί τινος Plut.)



διαπλήσσω

δια-πλήσσω
атт. διαπλήττω раскалывать
ex. (διαπλῆξαι δόρυ χαλκῷ Hom.)



διαπλίσσω

δια-πλίσσω
раздвигать
ex. (Hom. v. l. - διακπλήσσω)



διάπλοος

διά-πλοος
I.
стяж. διάπλους 2
переплывающий
ex. διάπλοον καθιστάναι πάντα ναυτικὸν λεών Aesch. — заставлять весь экипаж корабля грести
II.
стяж. διάπλους
1) переезд по морю
ex. (πρὸς τὸ κήναιον τῆς εὐβοίας Thuc.)
2) путь переезда по морю
ex. ( δυοῖν νεοῖν δ. Thuc.)
3) судоходный канал
ex. (διάπλους πρὸς τέν πόλιν τέμνειν Plat.)



διαπλύνω

δια-πλύνω
промывать
ex. (καταπλῦναι καὴ διαπλῦναί τι Arph.)



διαπλώω

Anth. = διαπλέω



διαπνέω

δια-πνέω
1) продувать, обдувать, обвевать
ex. (αὔραις διαπνεῖσθαι Xen.; ἀέρ διαπνεῖ τὸ σῶμα Arst.)
2) pass. развеваться
ex. (τρίχες διαπνεόμεναι Arst.)
3) выдыхаться, испаряться ex. (διαπνέοντος τοῦ ὑγροῦ Arst.); pass. развеиваться, рассеиваться
ex. (διαπίπτειν καὴ δ. Plat.; ἐξελθούσης τῆς ψυχῆς διαπνεῖται τὸ σῶμα Arst.)
4) переводить дух, отдыхать, приходить в себя
ex. (ἐκ δυσχερείας Polyb.; διαπνεῦσαι καὴ στῆναι Plut.)



διαπνοή

δια-πνοή

1) проток воздуха
ex. (διαπνοέν διδόναι τῷ πνεύματι Arst.)
2) испарение
ex. (τὸ οὐκ ἔχον διαπνοέν παλαιοῦται Plut.)



διαποθνῄσκω

δι-αποθνῄσκω
умирать
ex. (διαμάχεσθαι καὴ δ. Polyb.)



διαποικίλλω

δια-ποικίλλω
1) испещрять, расписывать
ex. (ὄρος διαπεποικιλμένον ἄνθεσιν Arst.; θυρεούς Plut.)
2) приукрашивать
ex. (πᾶσι τοῖς εἴδεσι τέν ποίησιν Isocr.; ἀπάταις τὰ πολλὰ τοῦ πολέμου Plut.)
3) составлять из разных частей
ex. (διαπεποικιλμένος ἔκ τινων Plat.)



διαποίκιλος

δια-ποίκῐλος
2
1) пестрый, испещренный
ex. δ. ῥάβδοις Arst. — полосатый;
δ. τέν χρόαν Arst. — разноцветный
2) одетый в пестрое платье
ex. (πορφυροῦς τις ἢ δ. Luc.)



διαπολεμέω

δια-πολεμέω
1) (тж. δ. πόλεμον Plat.) продолжать (вести) войну, воевать
ex. (τινι Xen., Polyb. и πρός τινα Diod.)
ἔστ΄ ἂν διαπολεμήσωμεν Her. — пока нам придется воевать;
ὡς τρὴς ἐννέα ἔτη διαπολεμηθῆναι πέπρωται τὸν πόλεμον Plut. (говорили), что (Пелопоннесской) войне суждено длиться трижды девять лет
2) заканчивать войну
ex. (διαπεπολεμήσεται ἀμαχεὴ πόλεμος Thuc.)



διαπολέμησις

δια-πολέμησις
-εως окончание войны Thuc.



διαπολιορκέω

δια-πολιορκέω
вести непрерывную или всестороннюю осаду Thuc.



διαπολιτεία

δια-πολῑτεία
политический спор Plut.



διαπολιτεύομαι

δια-πολῑτεύομαι
расходиться в политических взглядах
ex. οἱ διαπολιτυόμενοι Aeschin. — политические противники



διαπομπεύω

δια-πομπεύω
участвовать в шествии
ex. (ἐς τέλος Luc.)



διαπομπή

δια-πομπή
рассылка послов
ex. (πρὸς τὰς πόλεις Thuc.)



διαπόμπιμος

δια-πόμπιμος
2
развозимый, вывозимый за границу
ex. ( εἰς τέν οἰκουμένην ἅπασαν δ. λιβανωτός Diod.)



διαπονέω

δια-πονέω
тж. med.
1) напряженно работать, усердно трудиться
ex. (ἐξεργάζεσθαι καὴ δ. Isocr.; ἅμα τῇ διανοίᾳ καὴ τῷ σώματι Arst.)
δ. τι Plat., Arst., εἴς τι Plat. и περί τι (τινα) Plat., Arst. — прилежно заниматься кем(чем)-л., посвящать себя кому(чему)-л.;
ἔξεστί σοι διαπονησαμένῳ τέν εὐδαιμονίαν κεκτῇσθαι Xen. — упорным трудом ты можешь добиться счастья;
παρά τινι τέν μουσικέν διαπονηθῆναι Plut. — обучиться музыке у кого-л.
2) обрабатывать, возделывать
ex. (χώραν Polyb.)
3) благоустраивать, преображать
ex. (τὸ πεδίον φύσει ἐν πολλῷ χρόνῳ διεπεπόνητο Plat.)
4) усердно упражнять, развивать, закалять
ex. (τὰ σώματα κινήσεσι καὴ μελέταις Plut.; τοὺς νέους ἐκ παίδων εὐθύς Luc.)
οἱ διαπονούμενοι Xen. — занимающиеся физическими упражнениями;
οἱ διαπεπονημένοι Diod. — закаленные воины, ветераны
5) вызывать досаду, pass. досадовать, огорчаться
ex. διαπονηθεὴς εἶπεν NT. — с горечью он сказал



διαπόνημα

δια-πόνημα
-ατος τό
1) труд, работа
ex. (τὰ τῶν τεκτώνων διαπονήματα Plat.).
2) упражнение
ex. (τὰ περὴ τὸν πόλεμον διαπονήματα Plat.)



διαπόνησις

δια-πόνησις
-εως переработка
ex. (πυροῦ εἰς τὸν ἄρτον Plut.)



διάπονος

διά-πονος
2
закаленный, приученный
ex. (στρατιῶται Plut.)
δ. πρός τι Plut. — приученный к чему-л.;
διάπονοι τὰ σώματα Plut. — физически закаленные, выносливые



διαπόντιος

δια-πόντιος
2
1) заморский
ex. (γᾶ Aesch.; πόλεμος Thuc. Polyb., Plut.; στρατεία Xen., Plut.; σύμμαχοι Diod.)
2) отправляющийся за море
ex. (δ. πέταται Plut.)
πλευσοῦμαι δ. - v. l. βασεῦμαι - Theocr. — я поплыву за море



διαπόνως

δια-πόνως
с трудом
ex. (δέχεσθαι τὰς μαθήσεις Plut.)



διαπορεία

δια-πορεία
движение, течение (sc. ἄστρων Plat.)
ex. τοῦ λόγου δ. Plat. — ход беседы, собеседование



διαπορεύω

δια-πορεύω
1) переправлять, переводить (на другую сторону), перевозить
ex. (τινά Xen.; ἐπὴ ὀχήματός τινος διαπορευθῆναι Plat.)
2) med. переправляться, переходить, переезжать
ex. (τέν πελοπόννησον Thuc., Plut.; τοσαῦτα πεδία Xen.; ὁδούς Plat.; διὰ τῆς χώρας Arst., Polyb. и τέν χώραν Plut.; ἐς εὔβοιαν Her.)
οἱ τῶν ὀρνίθων διαπορευόμενοι Plat. — перелетные виды птиц
3) med. проходить, проникать
ex. (τὸ πνεῦμα διαπορεύεταί τι или διά τινος Arst.)
4) рассказывать, перечислять
ex. (τὰς εὐεργεσίας τινός Polyb., Diod.)



διαπορέω

δι-απορέω
(aor. pass. в знач. med. διεπορήθην, pf. pass. в знач. med. διηπόρημαι)
1) испытывать недостаток, терпеть нужду
ex. (ὁπότε διαποροίη τὸ στρατόπεδον Arst.)
2) быть в затруднении, колебаться, недоумевать, сомневаться
ex. (περί τινος Polyb., med. Plat., Arst. и ἐπί τινι Polyb.)
τὸ διαπορούμενον Plat. и τὸ διηπορημένον Arst. — затруднение, трудность;
ἐν οἷς διαπόρηται πρὸς τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων εἰρημένα Arst. (главы), в которых было обращено внимание на трудности, связанные с высказываниями других (философов);
ἐσίγησε καὴ διηπορήθη Aeschin., — он растерялся и замолчал
3) задаваться вопросом, исследовать, разбирать
ex. (τινα ἀπορίαν Arst.)
περὴ ὧν διαπορῆσαι δεῖ πρῶτον Arst. — то, о чем прежде всего должен быть поставлен вопрос



διαπόρημα

δι-απόρημα
-ατος τό недоумение, тж. затруднение, трудность Arst.



διαπόρησις

δι-απόρησις
-εως затруднение, замешательство
ex. εἰς διαπόρησιν ἄγειν τινά Polyb. — ставить кого-л. втупик



διαπορητικός

δι-απορητικός
3
1) колеблющийся, недоумевающий Plut.
2) грам. выражающий сомнение, дубитативный



διαπορθέω

δια-πορθέω
1) разрушать дотла, разорять, опустошать
ex. (λυρνησσὸν καὴ τείχεα θήβης Hom.; τὰ περσῶν πράγματα Aesch.; διαπεπόρθηται πόλις Eur.)
2) уничтожать, губить
ex. (χρήματα πάντα διεπόρθησαν Plut.)
ᾤχωκ΄, ὄλωλα, διαπεπόρθημαι Soph. — я безвозвратно погиб(ла)



διαπορθμεύω

δια-πορθμεύω
1) переправлять (на другой берег), перевозить
ex. (στρατιήν Her.)
2) переносить, передавать, доставлять
ex. (τοὺς λόγους τοῖσι Ἀθηναίοισι Her.)
3) разъяснять, истолковывать
ex. (ἑρμηνεύειν καὴ δ. θεοῖς τὰ παρ΄ ἀνθρώπων καὴ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν Plat.)
4) переезжать, переправляться
ex. (τοὺς ποταμούς Her.)



διαπορία

δι-απορία
Plut., Diog.L. = διαπόρημα



διαποστέλλω

δι-αποστέλλω
1) рассылать
ex. (τῶν ἱππέων τοὺς ἐλαφροτάτους Diod.)
2) посылать, отправлять
ex. (ἐπιστολέ διαπεσταλμένη Polyb.)



διαποστολή

δι-αποστολή
отправка послов с обеих сторон, обмен посольствами Polyb.



διαπραγματεύομαι

δια-πραγμᾰτεύομαι
1) тщательно разбирать, исследовать
ex. (τὸν λόγον, τέν αἰτίαν Plat.)
2) зарабатывать, наживать
ex. (τι NT.)



διαπραθέειν

эп. inf. aor. к διαπέρθω



διαπρακτέος

adj. verb. к διαπράσσω



διάπραξις

διά-πραξις
-εως деяние, дело, pl. деятельность
ex. (διαπράξεις πολιτικαί Plat.)



διάπρασις

διά-πρᾱσις
-εως распродажа
ex. (τῶν δεδημευμένων οἴκων Plut.)



διαπράσσω

δια-πράσσω
атт. διαπράττω, эп.-ион. διαπρήσσω
1) тж. med. совершать, исполнять, осуществлять, делать
ex. (πάντα τινί Her.; ταῦτα Arph.; πάγκαλον πρᾶγμα Plat.; διαπέπρακται ὃ τῶν ἐκείνου προγόνων οὐδεὴς πώποτε Isocr.)
εἰς ἐνιαυτὸν ἅπαντα οὔτι διαπρήξαιμι λέγων Hom. — я и за целый год не смог бы пересказать;
οἱ ἀνήκεστα διαπεπραγμένοι Arst. — совершившие нечто непоправимое;
τὰ χρηστήρια διαπρῆξαι Her. — привести в исполнение веления оракула
2) завершать путь, проходить
ex. (ἔνθα καὴ ἔνθα δ. κέλευθον Hom.)
δ. πεδίοιο Hom. — проходить равниной
3) доводить до конца, оканчивать
ex. (διαπέπρακται πόλεμος Plut.)
4) заниматься делами, работать
ex. (πλουτοῦσι, διαπράττουσι, εὐδαιμονοῦσιν Arph.)
5) (о времени) проводить
ex. ἤματα διέπρησσον πολεμίζων Hom. — дни я проводил в битвах
6) med. добиваться, достигать
ex. πολλὰ δόντες δῶρα διεπράξαντο ὥστε … Xen. — многочисленными подарками они добились того, что …;
δ. τι παρά τινος Xen., Isocr. — получить что-л. у кого-л.;
διαπράξεσθαι τέν εἰρήνην Plut. — добиться заключения мира;
διεπράξατο οἰς Ἤπειρον ἀποσταλῆναι Plut. — он добился своей отправки в Эпир
7) med. вести переговоры, договариваться
ex. (πρός τινα περί τινος Xen.; δι΄ ἑρμηνέων Her.)
8) pass. гибнуть
ex. (στυγερῷ θανάτῳ διεπράχθης Aesch.; τοῦ μὲν νοσοῦντος, τοῦ δὲ διαπεπραγμένου Soph.)
διαπεπράγμεθα Eur. — мы погибли;
διαπέπρακται τὰ τῶν καρχηδονίων Plut. — конец пришел карфагенскому государству



διαπρεπές

δια-πρεπές
τό великолепие, блеск Thuc.



διαπρεπής

δια-πρεπής
2
отменный, выдающийся, превосходный, блистательный, славный
ex. (νῆσος Pind.; ἀρετή Thuc.; ἄγαλμα Plut.)
δ. τι Eur. или δ. τινι Eur., Plut. — замечательный чем-л.



διαπρέπω

δια-πρέπω
1) выдаваться, выделяться, быть заметным
ex. (νυκτί Pind.; τινί Plut., ἐπί τινι Luc. и ἔν τινι HH., Anth.)
ἐγνώσθη τῷ λόφῳ διαπρέποντι Plut. — он был узнан по своеобразному гребню шлема;
πάντων δ. τινί Eur. — превосходить всех в чем-л. или чем-л.
2) украшать
ex. (φύσιν ψυχῆς μειρακιώδει μορφώματι Eur. ap. Plat.)



διαπρεπῶς

δια-πρεπῶς
превосходно, великолепно, отменно
ex. (χρυσῷ δ. ἠσκημένα ὅπλα Plut.)



διαπρεσβεία

δια-πρεσβεία
обмен послами Polyb.



διαπρεσβεύομαι

δια-πρεσβεύομαι
рассылать послов
ex. (πρός τινα Xen., Plut., Diod.)



διαπρήσσω

эп.-ион. = διαπράσσω



{*}διαπρηστεύω

δια-πρηστεύω
выдавать
ex. (Her. - v. l. διαδρηστεύω и διαδρηπετεύω)



διαπρίω

δια-πρίω
(ῑ)
1) распиливать
ex. διαπεπρισμένοι κατὰ τὰς ῥῖνας Plat. (фигуры), распиленные по носовой линии, т.е. по профилю;
διαπρισθείην Arph. — пусть меня распилят на куски (комич. клятва);
διαπρίεσθαι ταῖς καρδίαις NT. — быть в ужасе, возмущаться
2) скрежетать
ex. (τοὺς ὀδόντας Luc.)



διαπρό

δια-πρό
I.
тж. раздельно διὰ πρό adv. насквозь, навылет
ex. (εἴσατο χαλκός Hom.)
II.
в знач. praep. cum gen. сквозь, через
ex. (δόρυ ὀφθαλμοῖο δ. ῇλθεν Hom.; δ. λαγόνος τε καὴ ὀμφαλοῦ Theocr.)



διαπροστατεύω

δια-προστᾰτεύω
в качестве председательствующего предлагать на утверждение
ex. (τὸ διαβούλιόν τινος Polyb. - v. l. διαπρυτανεύω)



διαπρύσιον

δια-πρύσιον
(ῠ) adv.
1) сплошь, насквозь
ex. πρὼν πεδίοιο δ. τετυχηκώς Hom. — горный кряж, протянувшийся через всю равнину
2) пронзительно, громко
ex. (ἤϋσεν Hom.; κιθαρίζειν HH.)


© «lexicons.ru», 2012. Автор и владелец - Игорь Константинович Гаршин (см. резюме).
Дочерний веб-проект Сайта Игоря Гаршина
Присылайте, пожалуйста, письма ( Письмо Игорю Константиновичу Гаршину) с советами, отзывами, замечаниями и предложениями.
[an error occurred while processing this directive]
Страница обновлена 26.09.2022
Яндекс.Метрика